Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΜΕ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΙΝΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ "ΝΤΕΛΙΝΑ" ΣΤΑ ΑΝΩΓΕΙΑ ! ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ!
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΝ :
11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ & 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ & 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ & 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ & 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ : 15:00 - 19:00 ΤΗΛ.ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:28340 - 31701 & 6955696921
........ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΝ :
11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ & 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ & 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ & 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ & 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ : 15:00 - 19:00 ΤΗΛ.ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:28340 - 31701 & 6955696921
........ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ
Η Κρήτη είναι μαγνήτης!
Πιστεύει πως οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων δεν ξεχνιούνται ποτέ.
Θυμάται με νοσταλγία πάντα, τα γλέντια εκεί ψηλά στ' Ανώγεια, τότε που στο καφενείο του χωριού ο λυράρης έδινε την ψυχή του για να παίξει και να τραγουδήσει τις αξεπέραστες κρητικές κοντυλιές. Ήταν μόλις 7 χρόνων όταν πρωτόπιασε τη λύρα και 12, όταν πήρε την απόφαση ν' αφήσει πίσω του το χωριό και να 'ρθει στο Ηράκλειο «επαγγελματίας» πια λυράρης.
Ο Βασίλης Σκουλάς, διανύει την τέταρτη δεκαετία στο χώρο τόσο του παραδοσιακού κρητικού, όσο και του έντεχνου τραγουδιού. Με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του, με ερμηνείες που σημάδεψαν την κρητική μουσική παράδοση και εμφανίσεις στο εξωτερικό, ο Βασίλης Σκουλάς εξακολουθεί να προσφέρει από το μετερίζι του σ' αυτό που αόριστα και βιαστικά αποκαλούμε «Κρητική Παράδοση». Και είναι αισιόδοξος!
Γιατί η «καρδιά» της Κρήτης όπως λέει, δεν χτυπά μόνο στα γεωγραφικά της σύνορα. Είναι ιδέα που πλανάται στις ψυχές των απανταχού Κρητών...
Η Κρήτη είναι μαγνήτης!
Πιστεύει πως οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων δεν ξεχνιούνται ποτέ.
Θυμάται με νοσταλγία πάντα, τα γλέντια εκεί ψηλά στ' Ανώγεια, τότε που στο καφενείο του χωριού ο λυράρης έδινε την ψυχή του για να παίξει και να τραγουδήσει τις αξεπέραστες κρητικές κοντυλιές. Ήταν μόλις 7 χρόνων όταν πρωτόπιασε τη λύρα και 12, όταν πήρε την απόφαση ν' αφήσει πίσω του το χωριό και να 'ρθει στο Ηράκλειο «επαγγελματίας» πια λυράρης.
Ο Βασίλης Σκουλάς, διανύει την τέταρτη δεκαετία στο χώρο τόσο του παραδοσιακού κρητικού, όσο και του έντεχνου τραγουδιού. Με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του, με ερμηνείες που σημάδεψαν την κρητική μουσική παράδοση και εμφανίσεις στο εξωτερικό, ο Βασίλης Σκουλάς εξακολουθεί να προσφέρει από το μετερίζι του σ' αυτό που αόριστα και βιαστικά αποκαλούμε «Κρητική Παράδοση». Και είναι αισιόδοξος!
Γιατί η «καρδιά» της Κρήτης όπως λέει, δεν χτυπά μόνο στα γεωγραφικά της σύνορα. Είναι ιδέα που πλανάται στις ψυχές των απανταχού Κρητών...
Βασίλης Σκουλάς: Γιατί δηλαδή ένα παραδοσιακό τραγούδι, εάν ασφαλώς ενορχηστρωθεί σωστά, δεν είναι κι αυτό «έντεχνο»;
40 χρόνια δισκογραφεί και διακρίνεται ο Βασίλης Σκουλάς, έχοντας αναγνωριστεί και εκτός Κρήτης ως μία από τις εκφραστικότερες ανδρικές φωνές που βγήκαν από το μεταπολεμικό παραδοσιακό τραγούδι. Το Avopolis Greekσυνδέθηκε λοιπόν απευθείας με τη Ντελίνα, το μαγαζί του στους πρόποδες του Ψηλορείτη, ώστε να μιλήσει μαζί του, με αφορμή τη νέα του κυκλοφορία-αναδρομή, Στο Ξέσπασμα Του Φεγγαριού...
Σχεδιάσατε τον δίσκο Στο Ξέσπασμα Του Φεγγαριού ως μια αναδρομή-γιορτή στα 40 σας χρόνια στη δισκογραφία. Γιατί όμως αποφασίσατε να ηχογραφήσετε ζωντανά στο στούντιο, έχοντας ως κοινό φίλους και γνωστούς, αντί να ακολουθήσετε τη δεδομένη συνταγή μιας «κανονικής» ζωντανής ηχογράφησης;
Ήθελα να στηθεί κάτι ζεστό και με ατμόσφαιρα παρέας – κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει με μια μεγάλη συναυλία. Το Studio Sierra, όπου ηχογραφήθηκε ο δίσκος, αποτέλεσε ιδανικό χώρο για κάτι τέτοιο, γιατί είναι ευρύχωρο. Και μπορεί έτσι και κάποιον κόσμο να χωρέσει άνετα, αλλά και το άμεσο επικοινωνιακό στοιχείο που έψαχνα να εξυπηρετήσει.
Ομολογώ πάντως πως περίμενα να δω κάπου ανάμεσα στις επιλογές και τη “Ντελίνα” – το 45αράκι με το οποίο ξεκίνησαν όλα. Γιατί δεν το συμπεριλάβατε στο άλμπουμ;
(Γελάει)... Ξέρετε, είναι τόσα πολλά πια... Τι να πρωτοδιάλεγα; Ήθελα να μπουν περισσότερα τραγούδια στο Ξέσπασμα Του Φεγγαριού, αλλά δεν γινόταν – ήδη κι έτσι πρόκειται για έναν διπλό δίσκο.
Το μαγαζί σας στα Ανώγεια με το όνομα Ντελίνα πώς τα πάει; Συνεχίζετε φαντάζομαι να εμφανίζεστε εκεί;
Παίζω μόνο στις αρχές κάθε Αυγούστου στη Ντελίνα, όταν έχουμε τις μουσικές εκδηλώσεις. Το μαγαζί βρίσκεται στους πρόποδες του Ψηλορείτη και λειτουργεί όλο τον χρόνο, ως ταβέρνα και ως ξενοδοχείο. Φιλοξενούμε δε εκεί διάφορες εκδηλώσεις, όχι μόνο μουσικές. Να ’ρθειτε αν σας δοθεί η ευκαιρία.
Επτά χρονών πρωτοπιάσατε τη λύρα. Να υποθέσω ότι σας παρακίνησε τόσο η παράδοση της οικογένειάς σας στη μουσική, όσο και ο γενικότερος μουσικός πολιτισμός της ιδιαίτερης πατρίδας σας;
Ασφαλώς ο κοινωνικός χώρος έπαιξε κι αυτός ρόλο, αλλά για μένα ήταν η οικογένεια η καθοριστική αιτία. Τόσο ο παππούς μου, όσο και ο προπάππους μου, ήταν λυράρηδες στα Ανώγεια. Στο καφενείο που είχε στο χωριό ο πατέρας μου θυμάμαι από παιδάκι να μαζεύονται οι λυράρηδες. Έχω πολύ ζωντανές αναμνήσεις από τα γλέντια τους.
Πώς έβγαιναν αλήθεια τότε οι γάμοι και τα πανηγύρια, δίχως όλη αυτή την τεχνολογία που υπάρχει στις μέρες μας;
Ήταν μια διαφορετική διαδικασία από τη σημερινή. Δεν υπήρχε τότε ούτε καν η δυνατότητα κάποιας καλωδίωσης. Κάθε εκδήλωση, γάμος και πανηγύρι, είχε γύρω του μόνο τους ήχους της φύσης και τις μυρωδιές της. Αντηχούσαν τότε τα στενά των χωριών από τις καντάδες και μοσχομύριζαν τα πλατύσκαλα από τους βασιλικούς που διατηρούσαν οι νοικοκυρές στις γλάστρες. Είχες μια άλλη αίσθηση για το όλο πράγμα.
Έχω διαβάσει ότι και πριν τη “Ντελίνα” (1968) είχατε μπει σε στούντιο προκειμένου να κάνετε την πρώτη σας ηχογράφηση. Τι συνέβη τότε και δεν υπήρξαν αποτελέσματα;
Ναι, πράγματι, αυτό είχε συμβεί το 1964. Και πρόκειται για μια πολύ κακή εμπειρία. Δεν είχα υπογράψει κάποιο συμβόλαιο και υπήρξε σοβαρή διένεξη, η οποία οδήγησε στο να μην κυκλοφορήσουν ποτέ εκείνες οι ηχογραφήσεις.
Ήδη πολλά χρόνια προτού ανθίσει μια σχετική μόδα, πραγματοποιήσατε μια στροφή προς τον λεγόμενο «έντεχνο» ήχο. Τι σας ώθησε προς τα εκεί;
Ξέρετε, όλη αυτή η ιστορία με το «έντεχνο» δεν υπήρχε παλιότερα. Τον όρο τον πρωτάκουσα κάπου στη δεκαετία του 1970 και μετά τον είδα να καθιερώνεται. Αλλά τι πάει να πει «έντεχνο»; Γιατί δηλαδή ένα παραδοσιακό τραγούδι, εάν ασφαλώς ενορχηστρωθεί σωστά, δεν είναι κι αυτό «έντεχνο»; Κατά καιρούς είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με μεγάλους συνθέτες – τους οποίους και ευγνωμονώ γι’ αυτό. Δεν ένιωσα όμως ότι εκπροσωπούν κάτι άλλο από μια συνέχεια της παράδοσης την οποία γνώριζα, ή ότι έπρεπε να αλλάξω κάτι στον τρόπο που τραγουδούσα.
Παρακολουθείτε το σημερινό μουσικό σκηνικό στην Κρήτη; Τι γνώμη έχετε για τη νεότερη γενιά μουσικών;
Ο λαός βρίσκεται εδώ σε άμεση σχέση με την παράδοση. Βλέπω έτσι ελπιδοφόρα τις προσπάθειες των νεότερων, γιατί διακρίνονται από αγάπη για αυτή την παράδοση. Όχι ότι δεν υπάρχει αυθορμητισμός ότι δεν γίνονται και λάθη ή ότι δεν υπάρχουν κάποιες ταλαντεύσεις σε ορισμένους. Κατά καιρούς δοκιμάζονται ας πούμε κάποιες προσθαφαιρέσεις, τις οποίες μόνα τους τα νέα παιδιά θα οδηγηθούν πιστεύω στο σημείο να αφαιρέσουν. Υπάρχουν κι αυτά, αλλά όσο υπάρχει και μια στάση ζωής απέναντι στην παράδοση είμαι αισιόδοξος.
Τι σχεδιάζετε δισκογραφικά και συναυλιακά για το μέλλον;
Είναι νωρίς ακόμα... Πάντως σχέδια υπάρχουν και κάποιες συζητήσεις γίνονται. Θα δούμε...
- Ημερομηνία δημοσίευσηςΠέμπτη, 26 Νοέμβριος 2009
- ΣυντάκτηςΧάρης Συμβουλίδης
40 χρόνια δισκογραφεί και διακρίνεται ο Βασίλης Σκουλάς, έχοντας αναγνωριστεί και εκτός Κρήτης ως μία από τις εκφραστικότερες ανδρικές φωνές που βγήκαν από το μεταπολεμικό παραδοσιακό τραγούδι. Το Avopolis Greekσυνδέθηκε λοιπόν απευθείας με τη Ντελίνα, το μαγαζί του στους πρόποδες του Ψηλορείτη, ώστε να μιλήσει μαζί του, με αφορμή τη νέα του κυκλοφορία-αναδρομή, Στο Ξέσπασμα Του Φεγγαριού...
Σχεδιάσατε τον δίσκο Στο Ξέσπασμα Του Φεγγαριού ως μια αναδρομή-γιορτή στα 40 σας χρόνια στη δισκογραφία. Γιατί όμως αποφασίσατε να ηχογραφήσετε ζωντανά στο στούντιο, έχοντας ως κοινό φίλους και γνωστούς, αντί να ακολουθήσετε τη δεδομένη συνταγή μιας «κανονικής» ζωντανής ηχογράφησης;
Ήθελα να στηθεί κάτι ζεστό και με ατμόσφαιρα παρέας – κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει με μια μεγάλη συναυλία. Το Studio Sierra, όπου ηχογραφήθηκε ο δίσκος, αποτέλεσε ιδανικό χώρο για κάτι τέτοιο, γιατί είναι ευρύχωρο. Και μπορεί έτσι και κάποιον κόσμο να χωρέσει άνετα, αλλά και το άμεσο επικοινωνιακό στοιχείο που έψαχνα να εξυπηρετήσει.
Ομολογώ πάντως πως περίμενα να δω κάπου ανάμεσα στις επιλογές και τη “Ντελίνα” – το 45αράκι με το οποίο ξεκίνησαν όλα. Γιατί δεν το συμπεριλάβατε στο άλμπουμ;
(Γελάει)... Ξέρετε, είναι τόσα πολλά πια... Τι να πρωτοδιάλεγα; Ήθελα να μπουν περισσότερα τραγούδια στο Ξέσπασμα Του Φεγγαριού, αλλά δεν γινόταν – ήδη κι έτσι πρόκειται για έναν διπλό δίσκο.
Το μαγαζί σας στα Ανώγεια με το όνομα Ντελίνα πώς τα πάει; Συνεχίζετε φαντάζομαι να εμφανίζεστε εκεί;
Παίζω μόνο στις αρχές κάθε Αυγούστου στη Ντελίνα, όταν έχουμε τις μουσικές εκδηλώσεις. Το μαγαζί βρίσκεται στους πρόποδες του Ψηλορείτη και λειτουργεί όλο τον χρόνο, ως ταβέρνα και ως ξενοδοχείο. Φιλοξενούμε δε εκεί διάφορες εκδηλώσεις, όχι μόνο μουσικές. Να ’ρθειτε αν σας δοθεί η ευκαιρία.
Επτά χρονών πρωτοπιάσατε τη λύρα. Να υποθέσω ότι σας παρακίνησε τόσο η παράδοση της οικογένειάς σας στη μουσική, όσο και ο γενικότερος μουσικός πολιτισμός της ιδιαίτερης πατρίδας σας;
Ασφαλώς ο κοινωνικός χώρος έπαιξε κι αυτός ρόλο, αλλά για μένα ήταν η οικογένεια η καθοριστική αιτία. Τόσο ο παππούς μου, όσο και ο προπάππους μου, ήταν λυράρηδες στα Ανώγεια. Στο καφενείο που είχε στο χωριό ο πατέρας μου θυμάμαι από παιδάκι να μαζεύονται οι λυράρηδες. Έχω πολύ ζωντανές αναμνήσεις από τα γλέντια τους.
Πώς έβγαιναν αλήθεια τότε οι γάμοι και τα πανηγύρια, δίχως όλη αυτή την τεχνολογία που υπάρχει στις μέρες μας;
Ήταν μια διαφορετική διαδικασία από τη σημερινή. Δεν υπήρχε τότε ούτε καν η δυνατότητα κάποιας καλωδίωσης. Κάθε εκδήλωση, γάμος και πανηγύρι, είχε γύρω του μόνο τους ήχους της φύσης και τις μυρωδιές της. Αντηχούσαν τότε τα στενά των χωριών από τις καντάδες και μοσχομύριζαν τα πλατύσκαλα από τους βασιλικούς που διατηρούσαν οι νοικοκυρές στις γλάστρες. Είχες μια άλλη αίσθηση για το όλο πράγμα.
Έχω διαβάσει ότι και πριν τη “Ντελίνα” (1968) είχατε μπει σε στούντιο προκειμένου να κάνετε την πρώτη σας ηχογράφηση. Τι συνέβη τότε και δεν υπήρξαν αποτελέσματα;
Ναι, πράγματι, αυτό είχε συμβεί το 1964. Και πρόκειται για μια πολύ κακή εμπειρία. Δεν είχα υπογράψει κάποιο συμβόλαιο και υπήρξε σοβαρή διένεξη, η οποία οδήγησε στο να μην κυκλοφορήσουν ποτέ εκείνες οι ηχογραφήσεις.
Ήδη πολλά χρόνια προτού ανθίσει μια σχετική μόδα, πραγματοποιήσατε μια στροφή προς τον λεγόμενο «έντεχνο» ήχο. Τι σας ώθησε προς τα εκεί;
Ξέρετε, όλη αυτή η ιστορία με το «έντεχνο» δεν υπήρχε παλιότερα. Τον όρο τον πρωτάκουσα κάπου στη δεκαετία του 1970 και μετά τον είδα να καθιερώνεται. Αλλά τι πάει να πει «έντεχνο»; Γιατί δηλαδή ένα παραδοσιακό τραγούδι, εάν ασφαλώς ενορχηστρωθεί σωστά, δεν είναι κι αυτό «έντεχνο»; Κατά καιρούς είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με μεγάλους συνθέτες – τους οποίους και ευγνωμονώ γι’ αυτό. Δεν ένιωσα όμως ότι εκπροσωπούν κάτι άλλο από μια συνέχεια της παράδοσης την οποία γνώριζα, ή ότι έπρεπε να αλλάξω κάτι στον τρόπο που τραγουδούσα.
Παρακολουθείτε το σημερινό μουσικό σκηνικό στην Κρήτη; Τι γνώμη έχετε για τη νεότερη γενιά μουσικών;
Ο λαός βρίσκεται εδώ σε άμεση σχέση με την παράδοση. Βλέπω έτσι ελπιδοφόρα τις προσπάθειες των νεότερων, γιατί διακρίνονται από αγάπη για αυτή την παράδοση. Όχι ότι δεν υπάρχει αυθορμητισμός ότι δεν γίνονται και λάθη ή ότι δεν υπάρχουν κάποιες ταλαντεύσεις σε ορισμένους. Κατά καιρούς δοκιμάζονται ας πούμε κάποιες προσθαφαιρέσεις, τις οποίες μόνα τους τα νέα παιδιά θα οδηγηθούν πιστεύω στο σημείο να αφαιρέσουν. Υπάρχουν κι αυτά, αλλά όσο υπάρχει και μια στάση ζωής απέναντι στην παράδοση είμαι αισιόδοξος.
Τι σχεδιάζετε δισκογραφικά και συναυλιακά για το μέλλον;
Είναι νωρίς ακόμα... Πάντως σχέδια υπάρχουν και κάποιες συζητήσεις γίνονται. Θα δούμε...
Βασίλης Σκουλάς - Απονομές χρυσών δίσκων 17 Μαΐου 2011
Έγιναν στον Ιανό οι απονομές χρυσών δίσκων για τα άλμπουμ «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» και «Στο ξέσπασμα του φεγγαριού» με τον Βασίλη ΣκουλάΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ- ΠΕΡΙΣΥΝΑΚΗΣ- ΝΕΓΚΑ- ΑΝΔΡΕΑΤΟΣ- ΣΚΟΥΛΑΣ- ΦΑΣΟΥΛΑΣ- ΤΟΚΑ
Σε κρητικό γλέντι εξελίχθηκε η εκδήλωση προς τιμήν του Βασίλη Σκουλά προ ημερών στο café του βιβλιοπωλείου Ιανός με αφορμή την απονομή για τις χρυσές πωλήσεις των δύο δίσκων του: «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» σε μουσική του αείμνηστου Μάριου Τόκα και στίχους Κώστα Φασουλά και «Στο ξέσπασμα του φεγγαριού» με τη συμμετοχή των Γεράσιμου Ανδρεάτου, Γιώτας Νέγκα, Παντελή Θαλασσινού και Μιλτιάδη Πασχαλίδη.
Η διευθύντρια της Legend Μαρία Θηβαίου, προλόγισε, λέγοντας πόσο σημαντικό είναι σε τόσο δύσκολες εποχές, να υπάρχουν δουλειές σαν αυτές, που να αγαπιούνται από τον κόσμο και να φτάνουν με την αξία τους τέτοιες πωλήσεις, δουλειές που έχουν ως βασικά συστατικά το μεράκι, την αγάπη, την έμπνευση και τη δημιουργία.
Κατόπιν έγιναν οι απονομές. Πρώτα στο τιμώμενο πρόσωπο, τον Βασίλη Σκουλά, ο οποίος ευχαρίστησε από καρδιάς όλους τους δημιουργούς, τους τραγουδιστές, τους μουσικούς και τους συνεργάτες του για το όμορφο αποτέλεσμα που βγήκε μέσα από μια καλή παρέα, γιατί όπως είπε, «καλή παρέα κάνουμε». Όσο για τον Μάριο Τόκα είπε πως όλη η διαδικασία της ηχογράφησης ήταν μία από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες της ζωής του και ότι ο Μάριος Τόκας έφυγε νωρίς αλλά άφησε ένα τεράστιο και υπέροχο έργο.Στη συνέχεια στον ενορχηστρωτή και των δύο άλμπουμ, τον Πάρη Περισυνάκη, που δήλωσε πολύ περήφανος που είναι με τον Βασίλη Σκουλά σχεδόν είκοσι χρόνια τώρα και έχουν γυρίσει παίζοντας μαζί όλη την Κρήτη, την Ελλάδα και την Ευρώπη. Στην Γιώτα Νέγκα που είπε ότι η ηχογράφηση στο στούντιο ήταν γι’ αυτή μία γιορτή και ότι ο Βασίλης Σκουλάς είναι για την ίδια πατρική φιγούρα γιατί την έχει τιμήσει με την αγάπη του, τη φιλία του, τη φιλοξενία του και της έμαθε και το πρώτο της ριζίτικο. Στον Παντελή Θαλασσινό που είπε ότι το παίρνει σαν επιβράβευση της φιλίας τους και ότι ο Σκουλάς είναι ένα πολύ μεγάλο όνομα που δεν έχει ανάγκη χρυσούς και πλατινένιους και θα μείνει στην ιστορία. Στον Γεράσιμο Ανδρεάτο που ευχήθηκε οι δουλειές του Σκουλά να έχουν πάντα την αγάπη και την αποδοχή του κόσμου. Τον ευχαρίστησε για την τιμή που του έκανε με τη συνεργασία και είπε ότι του χρωστάει πάρα πολλά κυρίως γιατί τον γνώρισε στον κόσμο της Κρήτης και οι Κρητικοί τον θεωρούν πια δικό τους άνθρωπο. Στον Κώστα Φασουλά που δήλωσε πολύ συγκινημένος και είπε για τον αείμνηστο Μάριο Τόκα ότι ήταν ένας άνθρωπος που ευεργέτησε την ψυχή του και ότι σε ένα τόσο δύσκολο χώρο όπως η δισκογραφία, ο Τόκας μίλαγε πάντα με ήθος και περηφάνια. Αναφέρθηκε και στο ότι όταν έγραφαν το Άσπρο μαντήλι ανέμιζε, ο Τόκας του ζήτησε επανειλημμένα να γράψει «τραγούδια της φυγής». Όσο για τον Σκουλά είπε ότι μεγάλωσε με αυτόν και ήταν από τα παιδιά που τον ακολουθούσαν στις συναυλίες και του έδιναν το τσιγάρο να τον ξεκουράσουν… Τέλος, τον δίσκο για τον Μάριο Τόκα παρέλαβε η γυναίκα του κα Αμαλία Τόκα, που είπε ότι «ήταν ο τελευταίος δίσκος του Μάριου που κυκλοφόρησε, μία κατάθεση ψυχής. Αρρώστησε ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του άλμπουμ και έφυγε πριν προλάβει να τον χαρεί. Και σε αυτόν το δίσκο λειτούργησε με αγάπη και μεράκι και ήθελε αυτό που φτάνει στα αυτιά του ακροατή να είναι αυτό που είχε στην ψυχή του».
Στη συνέχεια ο Βασίλης Σκουλάς με τους μουσικούς του και τη Γιώτα Νέγκα, τον Παντελή Θαλασσινό και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο ερμήνευσαν κομμάτια των δύο άλμπουμ αλλά και πολλά κρητικά, ξεσηκώνοντας όλους τους παρευρισκομένους!
ΑΠΟ: mousicorama.gr
Έγιναν στον Ιανό οι απονομές χρυσών δίσκων για τα άλμπουμ «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» και «Στο ξέσπασμα του φεγγαριού» με τον Βασίλη ΣκουλάΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ- ΠΕΡΙΣΥΝΑΚΗΣ- ΝΕΓΚΑ- ΑΝΔΡΕΑΤΟΣ- ΣΚΟΥΛΑΣ- ΦΑΣΟΥΛΑΣ- ΤΟΚΑ
Σε κρητικό γλέντι εξελίχθηκε η εκδήλωση προς τιμήν του Βασίλη Σκουλά προ ημερών στο café του βιβλιοπωλείου Ιανός με αφορμή την απονομή για τις χρυσές πωλήσεις των δύο δίσκων του: «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» σε μουσική του αείμνηστου Μάριου Τόκα και στίχους Κώστα Φασουλά και «Στο ξέσπασμα του φεγγαριού» με τη συμμετοχή των Γεράσιμου Ανδρεάτου, Γιώτας Νέγκα, Παντελή Θαλασσινού και Μιλτιάδη Πασχαλίδη.
Η διευθύντρια της Legend Μαρία Θηβαίου, προλόγισε, λέγοντας πόσο σημαντικό είναι σε τόσο δύσκολες εποχές, να υπάρχουν δουλειές σαν αυτές, που να αγαπιούνται από τον κόσμο και να φτάνουν με την αξία τους τέτοιες πωλήσεις, δουλειές που έχουν ως βασικά συστατικά το μεράκι, την αγάπη, την έμπνευση και τη δημιουργία.
Κατόπιν έγιναν οι απονομές. Πρώτα στο τιμώμενο πρόσωπο, τον Βασίλη Σκουλά, ο οποίος ευχαρίστησε από καρδιάς όλους τους δημιουργούς, τους τραγουδιστές, τους μουσικούς και τους συνεργάτες του για το όμορφο αποτέλεσμα που βγήκε μέσα από μια καλή παρέα, γιατί όπως είπε, «καλή παρέα κάνουμε». Όσο για τον Μάριο Τόκα είπε πως όλη η διαδικασία της ηχογράφησης ήταν μία από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες της ζωής του και ότι ο Μάριος Τόκας έφυγε νωρίς αλλά άφησε ένα τεράστιο και υπέροχο έργο.Στη συνέχεια στον ενορχηστρωτή και των δύο άλμπουμ, τον Πάρη Περισυνάκη, που δήλωσε πολύ περήφανος που είναι με τον Βασίλη Σκουλά σχεδόν είκοσι χρόνια τώρα και έχουν γυρίσει παίζοντας μαζί όλη την Κρήτη, την Ελλάδα και την Ευρώπη. Στην Γιώτα Νέγκα που είπε ότι η ηχογράφηση στο στούντιο ήταν γι’ αυτή μία γιορτή και ότι ο Βασίλης Σκουλάς είναι για την ίδια πατρική φιγούρα γιατί την έχει τιμήσει με την αγάπη του, τη φιλία του, τη φιλοξενία του και της έμαθε και το πρώτο της ριζίτικο. Στον Παντελή Θαλασσινό που είπε ότι το παίρνει σαν επιβράβευση της φιλίας τους και ότι ο Σκουλάς είναι ένα πολύ μεγάλο όνομα που δεν έχει ανάγκη χρυσούς και πλατινένιους και θα μείνει στην ιστορία. Στον Γεράσιμο Ανδρεάτο που ευχήθηκε οι δουλειές του Σκουλά να έχουν πάντα την αγάπη και την αποδοχή του κόσμου. Τον ευχαρίστησε για την τιμή που του έκανε με τη συνεργασία και είπε ότι του χρωστάει πάρα πολλά κυρίως γιατί τον γνώρισε στον κόσμο της Κρήτης και οι Κρητικοί τον θεωρούν πια δικό τους άνθρωπο. Στον Κώστα Φασουλά που δήλωσε πολύ συγκινημένος και είπε για τον αείμνηστο Μάριο Τόκα ότι ήταν ένας άνθρωπος που ευεργέτησε την ψυχή του και ότι σε ένα τόσο δύσκολο χώρο όπως η δισκογραφία, ο Τόκας μίλαγε πάντα με ήθος και περηφάνια. Αναφέρθηκε και στο ότι όταν έγραφαν το Άσπρο μαντήλι ανέμιζε, ο Τόκας του ζήτησε επανειλημμένα να γράψει «τραγούδια της φυγής». Όσο για τον Σκουλά είπε ότι μεγάλωσε με αυτόν και ήταν από τα παιδιά που τον ακολουθούσαν στις συναυλίες και του έδιναν το τσιγάρο να τον ξεκουράσουν… Τέλος, τον δίσκο για τον Μάριο Τόκα παρέλαβε η γυναίκα του κα Αμαλία Τόκα, που είπε ότι «ήταν ο τελευταίος δίσκος του Μάριου που κυκλοφόρησε, μία κατάθεση ψυχής. Αρρώστησε ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του άλμπουμ και έφυγε πριν προλάβει να τον χαρεί. Και σε αυτόν το δίσκο λειτούργησε με αγάπη και μεράκι και ήθελε αυτό που φτάνει στα αυτιά του ακροατή να είναι αυτό που είχε στην ψυχή του».
Στη συνέχεια ο Βασίλης Σκουλάς με τους μουσικούς του και τη Γιώτα Νέγκα, τον Παντελή Θαλασσινό και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο ερμήνευσαν κομμάτια των δύο άλμπουμ αλλά και πολλά κρητικά, ξεσηκώνοντας όλους τους παρευρισκομένους!
ΑΠΟ: mousicorama.gr
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
"- “Aπό 7 χρονών άρχισα να παίζω λύρα. Στην οικογένεια των Σκουλάδων υπήρχε μεγάλη μουσική πράδοση. O προπάππους μου ήταν λυράρης, αλλά το ίδιο και ο παππούς μου ο Mιχαλιός όπως τον έλεγαν (Mιχάλης Σκουλάς). Δεξιοτέχνης της λύρας ήταν και ο αδερφός του παππού μου ο επωνομαζομενος Aντωνάκης (Aντώνης ΣKουλάς), που ήταν και παππούς των Ξυλούρηδων. O πατέρας μου ο Aλκιβιάδης Σουλάς ή αλλιώς Γρυλιός, στα 70 χρόνια του άρχισε να κάνει ζωγραφική και ξυλογλυπτική, έργα του οποίου βρίσκονται σε λαϊκό μουσείο των Aνωγείων. Ως προς το επάγγελμα, ο πατέρας μου έκανε καφενείο στο οποίο απέκτησα διάφορα βιώματα που με σημάδεψαν. Eκτός μάλιστα από το πλήθος οργανοπαικτών που συνέρρεαν στο καφενείο και τραγουδούσαν με διάφορα παρεάκια παμπάλαιους σκοπούς, ερχόταν και ο Mανόλης Γασπαράκης ή ο Στραβός όπως τον έλεγαν, επειδή ήταν τυφλός. Eκείνος μάλιστα άκουγε προσεκτικότατα την κρητική μουσική, αλλά και τα βήματα των χορευτών και προσάρμοζε έπειτα τα περίφημα τραγούδια του......
....- “Για μένα η Kρήτη είναι μια πολυπρόσωπη και πολύχρονη κατάσταση, με πολύ ερωτισμό και γεμάτη επαναστατικότητα όσον αφορά την αδικία. Mέσα στις καταβολές και την παράδοση του κρητικού, βρίσκεται ένας δυναμισμός και κρύβεται μια αντίσταση, που στέκεται εμπόδιο σε κάθε τι που πάει να τον αλλοτριώσει. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι το ισοπεδωτικό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης, εδώ δεν θα περάσει. Eδώ λοιπόν κρύβεται μια δημιουργική ψυχή κι ένας δυναμισμός που αναγεννά την παράδοση. Aυτό ενθουσιάζει τους ξένους, πράγμα που οι ίδιοι επιζητούν αλλά και το εισπράττουν.
Mερακλήδες είναι λοιπόν οι Kρητικοί. Kι όταν λέω μερακλήδες δεν εννοώ μόνο τη μουσική και το τραγούδι. Tο μερακλίκι μπορεί να το έχει κι ένας σερβιτόρος, κι ένας μαραγκός ή ένας γεωργός που θα κάνει με μεράκι και σωστά τη δουλειά ...
"- “Aπό 7 χρονών άρχισα να παίζω λύρα. Στην οικογένεια των Σκουλάδων υπήρχε μεγάλη μουσική πράδοση. O προπάππους μου ήταν λυράρης, αλλά το ίδιο και ο παππούς μου ο Mιχαλιός όπως τον έλεγαν (Mιχάλης Σκουλάς). Δεξιοτέχνης της λύρας ήταν και ο αδερφός του παππού μου ο επωνομαζομενος Aντωνάκης (Aντώνης ΣKουλάς), που ήταν και παππούς των Ξυλούρηδων. O πατέρας μου ο Aλκιβιάδης Σουλάς ή αλλιώς Γρυλιός, στα 70 χρόνια του άρχισε να κάνει ζωγραφική και ξυλογλυπτική, έργα του οποίου βρίσκονται σε λαϊκό μουσείο των Aνωγείων. Ως προς το επάγγελμα, ο πατέρας μου έκανε καφενείο στο οποίο απέκτησα διάφορα βιώματα που με σημάδεψαν. Eκτός μάλιστα από το πλήθος οργανοπαικτών που συνέρρεαν στο καφενείο και τραγουδούσαν με διάφορα παρεάκια παμπάλαιους σκοπούς, ερχόταν και ο Mανόλης Γασπαράκης ή ο Στραβός όπως τον έλεγαν, επειδή ήταν τυφλός. Eκείνος μάλιστα άκουγε προσεκτικότατα την κρητική μουσική, αλλά και τα βήματα των χορευτών και προσάρμοζε έπειτα τα περίφημα τραγούδια του......
....- “Για μένα η Kρήτη είναι μια πολυπρόσωπη και πολύχρονη κατάσταση, με πολύ ερωτισμό και γεμάτη επαναστατικότητα όσον αφορά την αδικία. Mέσα στις καταβολές και την παράδοση του κρητικού, βρίσκεται ένας δυναμισμός και κρύβεται μια αντίσταση, που στέκεται εμπόδιο σε κάθε τι που πάει να τον αλλοτριώσει. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι το ισοπεδωτικό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης, εδώ δεν θα περάσει. Eδώ λοιπόν κρύβεται μια δημιουργική ψυχή κι ένας δυναμισμός που αναγεννά την παράδοση. Aυτό ενθουσιάζει τους ξένους, πράγμα που οι ίδιοι επιζητούν αλλά και το εισπράττουν.
Mερακλήδες είναι λοιπόν οι Kρητικοί. Kι όταν λέω μερακλήδες δεν εννοώ μόνο τη μουσική και το τραγούδι. Tο μερακλίκι μπορεί να το έχει κι ένας σερβιτόρος, κι ένας μαραγκός ή ένας γεωργός που θα κάνει με μεράκι και σωστά τη δουλειά ...
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ " ΠΑΤΡΙΣ"
Από την Παρασκευή μέχρι την ΚυριακήΓιορτή της μουσικής και του ανθρώπου στ’Ανώγεια
Ξεκινά την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου η «γιορτή της μουσικής και του ανθρώπου» η οποία θα πραγματοποιηθεί στο κέντρο Ντελίνα στα Ανώγεια και τελεί υπό την αιγίδα του δήμου Ανωγείων.
Στην εκδήλωση που θα ολοκληρωθεί στις 4 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστεί η «αφρόκρεμα» της κρητικής παραδοσιακής μουσικής, ενώ για πρώτη φορά θα παίξουν και θα τραγουδήσουν μαζί ο Βασίλης Σκουλάς με τον Ψαραντώνη.
Όπως ανέφερε χθες στη διάρκεια συνέντευξης τύπου ο κ. Σκουλάς τα έσοδα από την πώληση των εισιτηρίων θα διατεθούν για την ενίσχυση του Κέντρου Υγείας Ανωγείων, ενώ το τριήμερο τω εκδηλώσεων οι γιατροί του Αιγαίου θα εξετάζουν δωρεάν τους κατοίκους του Μυλοποτάμου.
Στην εκδήλωση θα τιμηθούν οι παλαίμαχοι της κρητικής μουσικής παράδοσης, ενώ θα περάσουν και πολλά μηνύματα στους νεότερους καλλιτέχνες» ανέφερε ο κ. Σκουλάς. Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος των γιατρών του Αιγαίου Μ. Μπελιβασάκης τόνισε ότι οι γιατροί του Αιγαίου θα μετακινούνται στον ορεινό Μυλοπόταμο και θα προσφέρουν την εθελοντική τους βοήθεια σε ασθενείς που έχουν ανάγκη και κυρίως σε αυτούς που δεν μπορούν να μετακινηθούν στα αστικά κέντρα.
Από την Παρασκευή μέχρι την ΚυριακήΓιορτή της μουσικής και του ανθρώπου στ’Ανώγεια
Ξεκινά την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου η «γιορτή της μουσικής και του ανθρώπου» η οποία θα πραγματοποιηθεί στο κέντρο Ντελίνα στα Ανώγεια και τελεί υπό την αιγίδα του δήμου Ανωγείων.
Στην εκδήλωση που θα ολοκληρωθεί στις 4 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστεί η «αφρόκρεμα» της κρητικής παραδοσιακής μουσικής, ενώ για πρώτη φορά θα παίξουν και θα τραγουδήσουν μαζί ο Βασίλης Σκουλάς με τον Ψαραντώνη.
Όπως ανέφερε χθες στη διάρκεια συνέντευξης τύπου ο κ. Σκουλάς τα έσοδα από την πώληση των εισιτηρίων θα διατεθούν για την ενίσχυση του Κέντρου Υγείας Ανωγείων, ενώ το τριήμερο τω εκδηλώσεων οι γιατροί του Αιγαίου θα εξετάζουν δωρεάν τους κατοίκους του Μυλοποτάμου.
Στην εκδήλωση θα τιμηθούν οι παλαίμαχοι της κρητικής μουσικής παράδοσης, ενώ θα περάσουν και πολλά μηνύματα στους νεότερους καλλιτέχνες» ανέφερε ο κ. Σκουλάς. Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος των γιατρών του Αιγαίου Μ. Μπελιβασάκης τόνισε ότι οι γιατροί του Αιγαίου θα μετακινούνται στον ορεινό Μυλοπόταμο και θα προσφέρουν την εθελοντική τους βοήθεια σε ασθενείς που έχουν ανάγκη και κυρίως σε αυτούς που δεν μπορούν να μετακινηθούν στα αστικά κέντρα.
CRETEVENTS.GR
.....Μετά την τεράστια επιτυχία που είχε η πρεμιέρα των εκδηλώσεων «θα σε δω στην πλατεία Κοραή» που οργανώνουν το Μήλον της Έριδος, το La Brasserie και ο Νότος, το πρόγραμμα συνεχίζεται την Τετάρτη 29 Ιουνίου με τον άνθρωπο που αφήνει το στίγμα του στην κρητική μουσική. Ο Βασίλης Σκουλάς.
Την Τετάρτη 29 Ιουνίου στο πάλκο της πλατείας Κοραή ανεβαίνει ο Βασίλης Σκουλάς μια από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες της Κρητικής μουσικής με περισσότερα από σαράντα χρόνια αδιάκοπης και ουσιαστικής παρουσίας στη δισκογραφία και σε ζωντανές εμφανίσεις.
Μια συναυλία που παντρεύει με μεράκι και βαθιά γνώση της κρητικής μουσικής παράδοσης το παλιό με το νέο μέσα από τους γνώριμους ήχους της λύρας και του λαούτου και με πρωταγωνιστή έναν μουσικό ο οποίος έχει αναγνωριστεί ως μία από τις εκφραστικότερες ανδρικές φωνές που βγήκαν από το μεταπολεμικό παραδοσιακό τραγούδι.
Μια «ιστορική» πολιτιστική στιγμή για την πλατεία Κοραή με εκφραστή έναν αυθεντικό καλλιτέχνη ο οποίος γράφει με σεβασμό και απόλυτη προσήλωση τη δική του ιστορία στην κρητική μουσική. Ένας μεγάλος δημιουργός σε μια ξεχωριστή συναυλία στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου την Τετάρτη 29 Ιουνίου.
.....Μετά την τεράστια επιτυχία που είχε η πρεμιέρα των εκδηλώσεων «θα σε δω στην πλατεία Κοραή» που οργανώνουν το Μήλον της Έριδος, το La Brasserie και ο Νότος, το πρόγραμμα συνεχίζεται την Τετάρτη 29 Ιουνίου με τον άνθρωπο που αφήνει το στίγμα του στην κρητική μουσική. Ο Βασίλης Σκουλάς.
Την Τετάρτη 29 Ιουνίου στο πάλκο της πλατείας Κοραή ανεβαίνει ο Βασίλης Σκουλάς μια από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες της Κρητικής μουσικής με περισσότερα από σαράντα χρόνια αδιάκοπης και ουσιαστικής παρουσίας στη δισκογραφία και σε ζωντανές εμφανίσεις.
Μια συναυλία που παντρεύει με μεράκι και βαθιά γνώση της κρητικής μουσικής παράδοσης το παλιό με το νέο μέσα από τους γνώριμους ήχους της λύρας και του λαούτου και με πρωταγωνιστή έναν μουσικό ο οποίος έχει αναγνωριστεί ως μία από τις εκφραστικότερες ανδρικές φωνές που βγήκαν από το μεταπολεμικό παραδοσιακό τραγούδι.
Μια «ιστορική» πολιτιστική στιγμή για την πλατεία Κοραή με εκφραστή έναν αυθεντικό καλλιτέχνη ο οποίος γράφει με σεβασμό και απόλυτη προσήλωση τη δική του ιστορία στην κρητική μουσική. Ένας μεγάλος δημιουργός σε μια ξεχωριστή συναυλία στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου την Τετάρτη 29 Ιουνίου.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ" - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΣΚΟΥΛΑ
Κυκλοφόρησε το περιοδικό «Κοντυλιές» με αφιέρωμα στον Βασίλη Σκουλά σε μία μοναδική συνέντευξη που δεν πρέπει να χάσετε.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ" - ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ
<<Ο πριγκιπας των ορεων!>>
συνεντευξη στη Μαρια Αυγουλαδακη για το πρωτο τευχος του περιοδικου
'Τα κρητικα 'Ιουλιος 2007
- Κύριε Σκουλά , χαίρομαι που αποδεχτήκατε την πρόσκληση του περιοδικού μας .Μιας φιλόξενης στέγης για τους ανθρώπους που αγαπούν και στηρίζουν την Κρήτη μέσα από τη δουλειά, τη τέχνη και το μεράκι τους ….
- Εκφράζω την συμπάθεια, την εκτίμηση και τη χαρά για το εγχείρημά σας , σαν νέοι στο χώρο της δημοσιογραφίας και με ανησυχίες όσον αφορά στα κρητικά δρώμενα στις μουσικές και στην παράδοση γενικότερα… Να σας συγχαρώ και να σας ευχηθώ καλή δύναμη, κουράγιο ,να έχετε αγάπη σε αυτό που κάνετε και όσο γίνεται λιγότερους συμβιβασμούς σε πράγματα και πρόσωπα τα οποία θα αποβούν εις βάρος της ίδιας της δουλειάς και ιδιαίτερα στα μηνύματα που περνάνε στη νεότερη γενιά..
- Με μια κληρονομιά ιδιαίτερη, με παππού λυράρη και πατέρα λαϊκό ζωγράφο , φαντάζομαι πως έτσι γεννήθηκε η ιδιαίτερη έκφραση σας , μέσα από τη δική σας τέχνη..
- Οι εικόνες , τα ακούσματα, οι παραστάσεις και οι αφηγήσεις των παλαιότερων είναι ανεξίτηλα σε καθημερινή βάση μπροστά σου και είναι οδηγοί στην πορεία σου..
- Κ. Σκουλά, δεν ακούμε πλέον τραγούδια , τουλάχιστον όχι συχνά με θέματα και αξίες πέραν του ερωτικού ..θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω σε αυτό ..
- Όλα τα τραγούδια σε όλες τις εποχές έχουν το ερωτικό στοιχείο μέσα . Ακόμα και το επιθετικό , το σατιρικό ή οτιδήποτε έχει σχέση με την ύπαρξη του ανθρώπου. Στο στίχο πρέπει να υπάρχει σεβασμός , όραμα και το στοιχείο που έχει να κάνει με το λεξιλόγιο που τείνει να εξαλειφθεί σήμερα.. Γιατί και στον πόλεμο όταν δεν είσαι ερωτευμένος με την ελευθερία , δεν μπορείς να πολεμήσεις ..
- Έχοντας στο παρελθόν μια συζήτηση μαζί σας , μου είχατε αναφέρει πως η ανησυχία και η προσοχή σας τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει περισσότερο με το στίχο, παρά με τη μουσική .. το έχετε αναλύσει πολύ μέσα σας ..
- Όντως .. ανέκαθεν ο στίχος για ‘μένα ήταν ένα δυνατό στοιχείο το οποίο σε προβληματίζει ανθρώπινα να αντιληφθείς την καθημερινότητα. Το στοιχείο που έχει να κάνει με τον παράγοντα ‘άνθρωπο’ πρέπει να το σεβαστείς , να το συμπονέσεις να προβληματιστείς και παράλληλα να καλλιεργηθείς μέσα από αυτό . Να γίνεις πιο ώριμος και πιο ουσιαστικός γιατί μέσα σε ένα δεκαπεντασύλλαβο μπορείς να εκφράσεις μια ολόκληρη κατάσταση. Μια ολόκληρη ζωή..
-Η επαφή σας με το έντεχνο τραγούδι έγινε πιο έντονη από το 1980 και μετά.Συνεργαστήκατε Το 1981 με τον Γιάννη Μαρκόπουλο ανεβάζοντας την θετρική παράσταση ΄΄το καφενείον η Ελλάς΄΄στο θέατρο Παρκ .Το 1983 με τον Γιάννη Βόγλη και τον ‘Καπετάν Μιχάλη’ γυρίζοντας όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό και το 1984 με το Ζορμπά. Στην συνέχεια ακολούθησαν κι άλλες , αξιόλογες συνεργασίες . Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν τελικά για εσάς να γνωρίσετε και να βιώσετε αυτό το χώρο;
-Καταρχήν, η συνεργασία το 1981 που έκανα με το Γιάννη Μαρκόπουλο ήταν μια συγκυρία .. Είχα τη τύχη να μου προτείνει τη συνάντησή μας αυτή, η οποία κράτησε μια σεζόν. Ο χώρος αυτός ήταν κάτι άγνωστο για μένα αλλά ήταν κάτι το οποίο είχα μέσα μου , που ήθελε να φύγει να δώσει το παρόν σε αυτό το χώρο που η ονομασία του έχει χαρακτηριστεί έντεχνο τραγούδι από τη δεκαετία του ’70 περίπου και μετά.. Έδωσα το παρόν με πάρα πολύ μεγάλη αγάπη και μεράκι.. Με τραγούδια που πρωτοτραγουδίστηκαν εκείνη την περίοδο συνθέτοντάς τα ο Γιάννης Μαρκόπουλος όπως το ‘Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου’ . Ένα τραγούδι που την περίοδο εκείνη με αυτό εμφανιζόμασταν πανελλαδικά με συναυλίες . Είχε γίνει πραγματικά ένας θρύλος …Με τον Μίμη Φωτόπουλο τον οποίο θεωρώ μεγάλο καλλιτέχνη και άνθρωπο, συγκατοίκησα όλη τη σεζόν στο καμαρίνι για το έργο ΄΄ το Καφενείον η Ελλάς΄΄ με μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και με συντελεστές μοναδικούς. Τον εκτιμώ ιδιαίτερα και πραγματικά αυτό που διέκρινα ήταν το απαλό του άγγιγμα στην εικόνα της Κρήτης. Η αγάπη και ο σεβασμός του. Οι παραστάσεις του ΄΄Καπετάν Μιχάλη’’ και του ΄΄Ζορμπά΄΄ τότε, πρωτοεμφανιζόντουσαν στο Λυκαβητό και χωρίς ηχεία, μικρόφωνα και οποιαδήποτε τεχνολογική υποστήριξη Μαρία...Με τον Γιάννη Βόγλη συνεργαστήκαμε τόσο όμορφα και δημιουργικά… Η συνεργασία μου με τον Νικηφόρο Βρεττάκο, τον οποίο γνώρισα πριν πεθάνει ήταν εξίσου αξιόλογη όπως και οι μετέπειτα συνεργασίες που είχα κατά καιρούς με πολλούς άλλους συνθέτες .
- Θα παραμείνουμε στην επαφή σας με το έντεχνο τραγούδι .. Μέσα από το οποίο παρουσιάζεστε έντονα και δισκογραφικά .. Η αλήθεια είναι , ότι κάποιοι δυσκολεύτηκαν να αποδεχτούν αυτή την πλευρά τέχνης του Βασίλη Σκουλά ..
- Η μουσική είναι μια διεθνή γλώσσα που με αυτήν επικοινωνούν όλοι οι λαοί.. Επομένως όταν έχεις να καταθέσεις κάτι από ψυχής και από καρδιάς , τότε είναι αληθινό.. Δεν χλευάζεις , δεν παραποιείς .. Κι όσοι θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί σου μέσω των ηχοχρωμάτων και της αρμονίας της ίδιας της μουσικής , δεν έχουν να ξεχωρίσουν τίποτα. Και έτσι, αυτή η επικοινωνία μέσα από την αρμονία , είναι και ανθρώπινη και όμορφη..
- Παρακολουθήσαμε στις 16 Δεκεμβρίου στην ΝΕΤ , την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου , στην οποία ήσασταν καλεσμένος προς τιμήν του γνωστού μουσικοσυνθέτη Μάριου Τόκα , να εμφανίζεστε ερμηνεύοντας εκπληκτικά ένα δικό του τραγούδι με τίτλο ‘Άσπρο μαντήλι’ . Ανάμεσα σας η Ελένη Δήμου , ο Θέμης Αδαμαντίδης , ο Γεράσιμος Ανδρεάτος , ο Κώστας Φασουλάς , ο Σωτήρης Μουστάκας και άλλοι.. Παρόμοιες εκπομπές και εμφανίσεις υπάρχουν σίγουρα στο βιογραφικό σας . Αντιπροσωπεύετε την Κρήτη πάντα επάξια.. Όταν τραγουδήσατε , η κ. Δήμου δάκρυσε.. Σας καμάρωναν όλοι ..Εσείς πως νοιώσατε ειλικρινά;
- Αισθάνθηκα όμορφα, υπερήφανα που μπόρεσα να ανταποκριθώ σε αυτό το τραγούδι, το οποίο ήταν ανέκδοτο έχοντας το αποτέλεσμα που εισέπραξα κι εγώ αλλά και ο κόσμος .. και πράγματι , η πρόσκληση που είχα του Μάριου Τόκα μέσω του Κώστα Φασουλά να συμμετέχω σε αυτήν την εκπομπή του Παπαδόπουλου , ήταν μια ξεχωριστή τιμή για μένα.
- Η συμμετοχή σας αυτή ήταν λοιπόν με ένα τραγούδι ανέκδοτο του Μάριου Τόκα.. Το ‘άσπρο μαντηλι’. Αυτό το τραγούδι θα κυκλοφορήσει σε κάποια δισκογραφία;
- Αυτό το τραγούδι θα κυκλοφορήσει με άλλα 9 τραγούδια σε μουσική του Μάριου Τόκα και σε στίχους του Κώστα Φασουλά τα οποία θα ερμηνεύω.. Επίσης θα συμμετέχει σε ένα τραγούδι ο Παντελής Θαλασσινός..
- Θα κυκλοφορήσει μια επιτυχημένη συνεργασία σας με το Ψαραντώνη σε μουσική του Βασίλη Ξυλούρη , στίχους του Γιώργου Σταυρακάκη ή Μιχαλόμπα, του Κώστα Φασουλά και του Γιώργου Βρέντζου .. Μια ιδιαίτερη συνεργασία στην οποία συνυπήρξατε αρμονικά..
- Θέλω να πιστεύω πως αυτή η δουλειά έχει κατατεθεί με μεράκι και αγάπη από όλους τους συντελεστές .. Εκεί μέσα προσπαθήσαμε εγώ και ο Ψαραντώνης να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό
- Κύριε Σκουλά, είναι γεγονός ότι προκαλείτε στις εμφανίσεις σας τον απόλυτο σεβασμό του κόσμου.. Θεωρώ πως αυτό το έχετε κερδίσει επάξια..
- Είναι η όλη πορεία μου και η στάση ζωής μέσα από όλη αυτή την αναδρομή σεβόμενος πρώτα τον εαυτό μου και κατ’ επέκταση τους ανθρώπους που είχα έρθει σε επαφή. Προσπαθούσα να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό. Αυτό, επιβραβεύεται με την πάροδο του χρόνου. Σιγά σιγά…δεν το αποκτάς αμέσως. Θέλει πολύ διαδρομή, πολύ χρόνο. Όλο αυτό λοιπόν με χαροποιεί και με ικανοποιεί. Σήμερα και να σταματήσω να παίζω λύρα, ο κόσμος δεν θα με βλέπει μόνο σαν λυράρη. Όλοι με βλέπουν σαν το Βασίλη, τον άνθρωπο. Αυτό για ‘μένα είναι η πιο μεγάλη επιτυχία, παρά το καλλιτεχνικό. Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
- Φαντάζομαι ότι οι εμπειρίες από τις εμφανίσεις σας εκτός Κρήτης και στο εξωτερικό, σας έχουν αφήσει όμορφες εικόνες..
- Αυτό που μου έχει κάνει εμένα τρομερή εντύπωση γυρίζοντας το εξωτερικό όπου έζησα τις πιο έντονες στιγμές ήταν η αγκαλιά του μη Έλληνα, όταν του καταθέταμε την μουσική μας. Στις εκδηλώσεις που παίζαμε το μεγαλύτερο ποσοστό των προσκεκλημένων ήταν ξένοι. Γι ’αυτό είπα ότι η μουσική είναι μια διεθνή γλώσσα. Κι όταν έχει δυνατά στοιχεία και ιστορικά πράγματα πίσω, αυτό φαίνεται. Το εισπράττει και ο άλλος που δεν έχει σχέση με τον τόπο σου. Σε κοιτάζει με προσοχή, σε αφουγκράζεται.. Αυτό το πράγμα σε ανατριχιάζει, σε αγγίζει..
- Είμαι σίγουρη πως ανάλογα συναισθήματα έχετε εισπράξει και εδώ, στο δικό σας μαγαζί, στη Ντελίνα από τους ξένους επισκέπτες. Διαμορφώσατε όμως και επεκτείνατε αυτό το χώρο.. Τώρα ,όσοι έρχονται στη Ντελίνα να διασκεδάσουν, μπορούν και να μείνουν..
- Μέσα από την πολύχρονη διαδρομή μου, γνωρίζοντας διαφορετικούς τόπους και κάνοντας πολλούς φίλους, αισθάνθηκα την ανάγκη να επιστρέψω στις ρίζες. Εκεί που ξεκίνησα. Απ’ ότι βλέπεις είναι μια προέκταση των ανησυχιών ενός καλλιτέχνη. Αποφάσισα λοιπόν να διαμορφώσω προσεκτικά αυτό το χώρο και με τέτοιο τρόπο αισθητικά και σεβόμενος το περιβάλλον , για να μπορεί ο επισκέπτης να αισθάνεται όμορφα, άνετα, κι ανθρώπινα.. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ για το τι ακριβώς έχω κάνει. Αυτό θα το εισπράξει ο επισκέπτης..
- Η υπερβολή στα μουσικά πράγματα αλλά και στην συμπεριφορά της διασκέδασης του κόσμου τα τελευταία χρόνια, γνωρίζοντας κατά καιρούς τι συνέπειες έχει, σας προβληματίζει;
- Οι αρχαίοι έλεγαν ‘παν μέτρον άριστον’… Δεν θα ήθελα να προσθέσω τίποτα άλλο… Η υπερβολή στα μουσικά πράγματα είναι η λεγόμενη φλυαρία..
- Καταλαβαίνω.. Σας έχω παρακολουθήσει σε συζητήσεις για την Κρητική μουσική που σας παραπονιούνται για την εξέλιξή της ότι , κάποιοι την αντιπροσωπεύουν ακραία , να λέτε ‘’μην απογοητεύεστε, μην πιέζετε τα πράγματα..’’ Είστε πολύ αισιόδοξος και υπάρχουν σίγουρα κάποιοι καλλιτέχνες που καμαρώνετε και πιστεύετε σε αυτούς..
- Καταρχήν θέλω να εκφράσω τη χαρά μου που σήμερα υπάρχουν πάρα πολλά νέα παιδιά που έχουν μπει στη διαδικασία της κρητικής μουσικής .. ‘Αλλα από μεράκι και άλλα από διαφορετικούς λόγους επηρεασμένα. Αυτό είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικό και αισιόδοξο για το μέλλον της μουσικής μας παράδοσης .. Τώρα, υπάρχουν και τα μεν και τα δε.. Δηλαδή τα παιδιά που έχουνε την αίσθηση του βάρους της ευθύνης της παράδοσης και τα δε που κατά καιρούς ακούω να συζητιούνται με αρνητικές κρητικές .. Στην πορεία του χρόνου θα κατασταλάξουν και ο καθένας θα βρεθεί στο χώρο που ο ίδιος ο κόσμος και ο λαός θα τον κατατάξει..
- Έχοντας σας απέναντί μου τόσο ειλικρινή, ζεστό και φιλόξενο σαν άνθρωπο, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε ένα πολύ δυνατό σας στοιχείο και γνωστό στον κόσμο που σας αγαπάει.. Στο χιούμορ σας !Δεν φοβάστε να τσαλακώνετε την εικόνα σας και αυτό το θαυμάζω..
- Είναι το γονίδιο! Όποιος γνώρισε και θυμάται τον πατέρα μου και τον παππού μου , θα ξέρει πως ήταν δύο μεγάλες προσωπικότητες πολύ πληθωρικές στο χιούμορ και στο γλέντι.. Μέσα από μεγάλες , σκληρές εποχές με δύσκολα προβλήματα επιβίωσης με σαρκασμό και αυτοσαρκασμό, ξεπερνούσαν όσα αντιμετώπιζαν.. Πέραν λοιπόν του καλλιτεχνικού κληρονόμησα και αυτό το στοιχείο από αυτούς , το χιούμορ ..Κάθε άνθρωπος έχει ένα χόμπι.. Εγώ έχω το χόμπι της καλής παρέας , του καλαμπουριού , του χιούμορ και του πειράγματος .. Πάντα βέβαια στα πλαίσια τα ευγενή, τα σεβαστά. Χωρίς να θίγεις το συνάνθρωπό σου..
- Ήταν μια όμορφη εμπειρία να σας συναντήσω.. Η παρουσία σας στο πρώτο τεύχος του περιοδικού μας είναι μια ένδειξη αλλά και σφραγίδα για όσα υποσχόμαστε στο αναγνωστικό κοινό της Κρήτης και όχι μόνο.. Αυτό με κάνει να θέλω να σας ευχαριστήσω διπλά..
- Μα κάθε καινούρια προσπάθεια που γίνεται από τα νέα παιδιά , όπως εσύ και οι συνεργάτες σου είναι αξιόλογη. Είστε οι αυριανοί ντελάληδες των ουσιαστικών μηνυμάτων που περνάνε στον κόσμο. Αλίμονο αν δεν συμμετέχουμε ορισμένοι άνθρωποι που εσείς εκτιμάτε και αξιολογείτε και είναι πάρα πολύ καλό αυτό.. Nα έχετε την υγειά σας και να περνάτε πράγματα ουσιαστικά στον νέο ούτως ώστε να προβληματίζεται.. Να τους δώσετε τα κατάλληλα εφόδια για να αγκαλιάσουν, να σεβαστούνε τα σοβαρά και σωστά πρότυπα και να πορευτούν με αυτά. Καλή επιτυχία σας εύχομαι..
πάνω από ένα χρόνο πριν
Βασίλης Σκουλάς (Λάρνακα)«Σεργιάνισμα στην Κρήτη»
με τον Βασίλη Σκουλά.
Ο Βασίλης Σκουλάς πρωτόπιασε τη λύρα στα εφτά του κ από τότε δεν την άφησε ποτέ πια. Η φωνή και οι ερμηνείες του σημάδεψαν όχι μόνο την κρητική μουσική παράδοση γιατί η «καρδιά» της Κρήτης όπως λέει, είναι ιδέα που πλανάται στις ψυχές των απανταχού Κρητών...
Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Χειμώνα Λάρνακας.
ΑΠΟ: cyprus events.net
με τον Βασίλη Σκουλά.
Ο Βασίλης Σκουλάς πρωτόπιασε τη λύρα στα εφτά του κ από τότε δεν την άφησε ποτέ πια. Η φωνή και οι ερμηνείες του σημάδεψαν όχι μόνο την κρητική μουσική παράδοση γιατί η «καρδιά» της Κρήτης όπως λέει, είναι ιδέα που πλανάται στις ψυχές των απανταχού Κρητών...
Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Χειμώνα Λάρνακας.
ΑΠΟ: cyprus events.net
Στα μέσα του καλοκαιριού κυκλοφόρησε ένας πολύ ενδιαφέρων δίσκος με συνθέσεις του Μάριου Τόκα, στίχους του Ανωγειανού Κώστα Φασουλά και κύριο ερμηνευτή τον επίσης Ανωγειανό πασίγνωστο Βασίλη Σκουλά. Ο Βασίλης Σκουλάς, αληθινός θρύλος της Κρητικής μουσικής, κατ΄ εξοχής εκπρόσωπος της ευγένειας και της λεβεντιάς αυτού του μουσικού ιδιώματος στο οποίο ανήκουμε όλου, μας παρέθεσε μια απολαυστική, διδακτική, φρέσκια και ζωντανή συνέντευξη όχι μόνο για τον καινούριο δίσκο "’Ασπρο Μαντήλι ανέμιζε" αλλά και για θέματα που αφορούν γενικότερα τη μουσική. Εμείς από αυτή τη μακροσκελή αυτή συζήτηση, σας παραθέτουμε ένα μέρος της σοφίας του, νιώθοντας περήφανοι που μας έκανε την τιμή να μας φιλοξενήσει στον υπέροχο χώρο του στα Ανώγεια. Αντώνης Περιβολάκης: Πώς προέκυψε η δημιουργία αυτού του δίσκου; Βασίλης Σκουλάς: Η ιδέα για το δίσκο αυτό πρωτογεννήθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη, συζητώντας οΚώστα ο Φασουλάς με το Μάριο Τόκα, συγκεκριμένα με αφορμή το τραγούδι "Άσπρο μαντήλι ανέμιζε" την εποχή που η ΝΕΤ έκανε ένα αφιέρωμα στον Μάριο Τόκα στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου "Στην υγειά μας". Συζητώντας θέλανε να παρουσιάσουνε και το τραγούδι αυτό εκείνη τη βραδιά, σκεφτόμενος ο Μάριος Τόκας μια φωνή σαν τη δική μου.. Συμφώνησε Ο Κώστας ο Φασουλάς, με πήρανε τηλέφωνο. Εγώ δέχθηκα βέβαια, αν και με το Μάριο Τόκα δεν είχαμε ξαναγνωριστεί, απλώς γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον εξ αποστάσεως δηλαδή μέσω των μουσικών ακουσμάτων. Κι έτσι δέκα μέρες μετά την σχετική εκπομπή επικοινωνήσαμε και μου στείλανε με e-mail το τραγούδι αυτό για να το κάνω λίγες πρόβες. Εγώ το έλαβα τρεις μέρες πριν την εκπομπή και έτσι το παρουσιάσαμε στην εκπομπή του Παπαδόπουλου. Δηλαδή με ελάχιστη προετοιμασία, ε; Ναι, πραγματικά ελάχιστη. Τα λόγια τα είχα μπροστά μου και τα διάβαζα, με την ορχήστρα ίσα που προλάβαμε και γνωριστήκαμε, και δεν ξέρω … ήταν η συγκυρία … ήταν μια ωραία στιγμή από τη οποία πραγματικά βγήκε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και εκπλαγήκανε όλοι. Εγώ δεν το αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή διότι είχα συγκεντρωθεί προκειμένου να βγάλω το τραγούδι όπως έπρεπε. Ξαναβλέποντας αργότερα την εκπομπή, κατάλαβα τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ. Και μετά από μια πραγματική εισβολή τηλεφωνημάτων και σε μένα αλλά και στους δημιουργούς, το Μάριο Τόκα και τον Κώστα Φασουλά, αλλά και στην ΝΕΤ με αφορμή τη σχετική εκπομπή. Ο ίδιος ο Σπύρος Παπαδόπουλος μας ενημέρωσε ότι είχε γίνει βομβαρδισμός τηλεφωνημάτων και ζητούσαν ξανά το τραγούδι. Και έτσι ο Τόκας με τον Φασουλά συμφωνήσανε ότι ήρθε η ώρα για μια ολοκληρωμένη δουλειά πράγμα το οποίο με ευχαρίστησε, με χαροποίησε και μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία. Πέρασε ένα τετράμηνο και μετά ήρθε στα χέρια του κόσμου το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας που είναι αυτός ο δίσκος. Μπορούμε συνεπώς να πούμε ότι αφορμή για τη δημιουργία αυτού του δίσκου ήταν αυτό το τραγούδι "Άσπρο Μαντήλι ανέμιζε" που βάφτισε τελικά και τον δίσκο, έτσι; Βέβαια. Και πιστεύω ότι υπήρχε στο μυαλό όλων μας από καιρό μια σχετική συνεργασία, που υλοποιήθηκε με αυτόν τον τρόπο. Μου αφήνει μια αίσθηση ότι πρέπει να υπάρξει μια συνέχεια, σαν να μην τέλειωσε κάτι. Σαν να κάνατε ένα βήμα συνεύρεσης και έχουμε ακόμα πορεία μπροστά, είναι έτσι; Αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Ας φτάσει πρώτα στο κοινό η δουλειά αυτή, να την ακούσει, να την αγκαλιάσει και μετά από μια χρονική στάση θα δούμε πώς θα είναι η συνέχεια. Πάντα ο χρόνος δείχνει τη συνέχεια γιατί αυτός τα εγκαθιστά τα τραγούδια στο μυαλό και στην καρδιά μας. Το ευχάριστο είναι ότι από τα μέχρι τώρα μηνύματα δεν πρόκειται για ένα εμπόρευμα που βγήκε προς κατανάλωση. Η μουσική για να αντέχει στο χρόνο πρέπει να έχει στέρεες και βαθιές βάσεις μέσα μας και όπως λένε αρκετοί αυτό το CD χαρακτηρίζεται από μια διαχρονική φρεσκάδα. Από κει λοιπόν θα έρθει και η όποια συνέχεια. Εσείς που ασχολείστε τώρα χρόνια με το τραγούδι έχοντας σαν βάση το Κρητικό τραγούδι, τα τελευταία χρόνια έχετε μπει και σε άλλα πεδία του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού … Θα μπορούσα να είχα μπει νωρίτερα αλλά ήταν επιλογή δική μου και δεν ήταν οι ώριμε ς οι συγκυρίες μέσα μου. Τον πρωτεύοντα ρόλο δεν τον παίζει μόνο η μουσική αλλά ο άνθρωπος, η καλή παρέα, η ατμόσφαιρα, όλο αυτό το πράγμα, το να εκφράσεις τον εαυτό σου και να βγάλεις το πιο καλό αποτέλεσμα, δηλαδή την ψυχή σου. Εγώ, λοιπόν ήθελα να έχω σαν έδρα την Κρήτη και την έχω ακόμα. Έχω κάνει αρκετά πράγματα αυτά τα 25 χρόνια αλλά καθώς δεν ήθελα να κάνω εκπτώσεις σε τίποτα στη δουλειά μου, όπως ούτε ο Τόκας ούτε ο Φασουλάς, περιμέναμε να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Από τη δεκαετία του ΄80 και μετά υπήρξαν πάρα πολλοί άνθρωποι που προέρχονταν από το χώρο της Κρητικής μουσικής και έβγαλαν ας τα πούμε "υβρίδια" Κρητικής και "έντεχνης" νεότερης ελληνικής μουσικής. Ας πούμε οιΧαϊνηδες, οι Νεάρχου Παράπλους, τα Παλαιϊνά Σεφέρια και άλλοι ακόμα παρήγαγαν τέτοιου είδους υβρίδια ριψοκινδυνεύοντας την απόρριψη ενός μέρους του κοινού αφού είναι γνωστό ότι αρκετοί τούς μέμφονται για αυτές τους τις επιλογές. Από τους περισσότερους όμως αγκαλιάστηκαν… Ναι, αγκαλιαστήκανε από τον κόσμο και κάθε εποχή γεννά καινούρια πράγματα γιατί το έχει ανάγκη και η εποχή αλλά και ο κόσμος, να έρθει να διευρύνει τεχνικές, αρμονικότητες και διάφορα άλλα. Ο κόσμος λοιπόν ψάχνεται, ψάχνονται και οι νεότεροι. Σημασία έχει αν διαχρονικά έχουν αντοχή και αν αυτό το καινούριο πράμα που κατατίθεται αγκαλιάζεται από τις επόμενες γενιές. Αυτό έχει σημασία. Υπάρχει κίνδυνος από τέτοιους πειραματισμούς; Δεν υπάρχει κίνδυνος να απολέσουμε και να αλλοτριωθούμε. Καθόλου. Ο κόσμος τα έχει μέσα του. Είναι στάση ζωής, είναι η ταυτότητά του. Η μουσική δεν είναι κτήμα ούτε ατόμων ούτε ομάδων που κατά καιρούς διαμορφώνουνε κάποια πράγματα. Η παράδοση και οι παραδόσεις είναι ολόκληρου του λαού και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά διαμορφωμένη άλλοτε από μεγάλη συμμετοχή και άλλοτε από μια ατονία. Αυτό είναι φυσιολογικό. Πολλές φορές μετά από ένα αποκορύφωμα έρχεται και η ηρεμία προκειμένου να ψαχτεί κανείς και σε άλλα πράματα με επιρροές από άλλα ρεύματα από άλλες μουσικές, από άλλες χώρες κλπ. Δηλαδή πράγματα και ταλαντεύσεις που συνέβαιναν πάντα και μετά επανέρχεται ο κόσμος δριμύτερος. Όπως συνέβη με τα ρεμπέτικα. Τα ρεμπέτικα, να πώς οι νέες γενιές τα τραγουδάνε και τα αποδέχονται. Είναι μέσα από τα λαό βγαλμένα. Ή τα ριζίτικα, η μαντινάδα. Μέσα από αυτά εκφράζεται η νεολαία, ασχολείται, μέσω των καθημερινών εκδηλώσεων. Συνεπώς αν κάποιες φορές περνάνε κρίση μερικοί μουσικοί, περνάνε κρίση τα πρόσωπα και όχι η ίδια η μουσική, η μουσική δεν περνά ποτέ κρίση. Δεν υπάρχει καλή και κακή μουσική. Η μουσική είναι μία. Υπάρχουν καλοί εκτελεστές και κακοί εκτελεστές. Το όργανο είναι ένα. Θα το πιάσουνε δέκα θα βγάλουνε δέκα διαφορετικά αποτελέσματα. Το καλό έχει διάρκεια. Το κακό είναι μιας χρήσης. Σήμερα η κρητική μουσική παράγει καινούρια πράγματα; Αυτό συνέβαινε πάντα και θα συμβαίνει όσο υπάρχει η Κρήτη. Πάντα κάθε καινούρια γενιά πάταγε πάνω στην παλιότερη στους γονείς μας, στους παππούδες μας και πάει λέγοντας. Αυτό έχει να κάνει με το μεγαλείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αλλά κυρίως είναι στάση ζωής, σχετίζεται με την περηφάνια, την ευγένεια, το σέβας, τη φιλοξενία, και όλα αυτά σχετίζονται με τη μουσική. Άρα δεν αποκόπτουμε τη μουσική από το περιεχόμενο της καθημερινής μας ζωής. Πρέπει αυτό να είναι ενταγμένο σε ένα τρόπο ζωής, έτσι; Βέβαια, γι΄ αυτό και κάθε γενιά που προσπαθεί να είναι ο εαυτός της αμφισβητώντας την προηγούμενη και προσθέτοντας καινούρια πράγματα. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στη μουσική αλλά γενικά σε κάθε γενιά σε σχέση με τι παλιότερες. Αλλά τι στιγμές των ωρίμανσης αποτιμάς και λες "σε αυτά έχασα" ή "πρόσθεσα αυτό το καινούριο που άξιζε" και αυτό θα βγάλει κλωνάρια πάνω στα παλιά και πάει λέγοντας. Αλλιώς θα ήταν όλα ένα στάσιμο νερό βουρκιασμένο. Γι αυτό υπάρχει πολυχρωμία. Χωριό με χωριό διαφέρει. Από χορό ας πούμε… δεν είναι μόνο το μουσικό είναι και η κίνηση η έκφραση, το καλωσόρισμα, οι προφορές. Όλα αυτά έχουν μουσικό ρυθμό έχουν αρμονικότητες. Και όλα αυτά είναι ενταγμένα μέσα στις μουσικές μας ρίζες. Και εκεί πάνω η κάθε γενιά έρχεται και συνεχίζει και χτίζει και άλλα από αυτά θα γκρεμιστούμε και άλλα θα μείνουν γιατί έχουν αντοχή και διάρκεια. Και η Κρήτη είναι ένα πολυπρόσωπο πράγμα ακόμη και από την ίδια τη φύση. Βεβαίως όλα αυτά εξαρτώνται και από ανθρώπους που έχουν αυτό το τάλαντο το μεγαλείο να είναι ο εαυτός τους χωρίς να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια και να καταφέρνουν να δίνουν πράγματα μέσα από Κρητική και ανθρώπινη ευγένεια, σεμνότητα και σεβασμό. Είστε ευχαριστημένος σήμερα από τους νεότερους Κρητικούς μουσικούς στο πλαίσιο που τους ορίσατε πριν ως μουσικούς με τη γενικότερη έννοια; Κατά αρχήν είμαι ευχαριστημένος διότι είναι αριθμητικά περισσότεροι. Μπαίνουν πολλά παιδιά στη διαδικασία να μάθουν μουσική, όργανα, χορούς. κλπ. άσχετα από το αν θα γίνουν επαγγελματίες του είδους. Όλοι οι νέοι είναι φυσιολογικό να παρουσιάζουν μια έξαρση μουσική λόγω ηλικίας αλλά έχοντας μειωμένο τον παράγοντα της ωριμότητας και της ευθύνης για αυτό που κάνουνε. Γι αυτό πολλές φορές υπερτερεί η σωματική και η οργανική τεχνική. Δεν έχουν καταλάβει οι νέοι ότι υπάρχει και η μουσική φλυαρία. Όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσεις τόσο περισσότερα θα κερδίσεις και για τον εαυτό σου και για τους άλλους. Τελικά, γενικεύοντας, ωραία πράγματα κάνουν οι άνθρωποι χωρίς να παίζει ρόλο τι κάνει η εκάστοτε εξουσία, έτσι; Πέρα από επιχορηγήσεις, κυβερνήσεις κλπ, σωστά; Εγώ ποτέ δεν ήθελα να μπαίνω σε διαδικασία σχολιασμού της εξουσίας. Η τέχνη πάντα φόβιζε την εξουσία. Η τέχνη καλλιεργεί τον άνθρωπο να είναι πιο ουσιαστικός πιο ανθρώπινος με περίσσειες ευαισθησίες. Ο καλλιτέχνης από μόνος του έχει εξουσία, εξουσία με ευγένεια, όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο σωστός καλλιτέχνης σαν άνθρωπος. Όμως οι άλλες εξουσίες είναι εφήμερες, έχουν χρόνο λήξης. Είναι φυσιολογική η σύγκρουση μεταξύ των δύο εξουσιών. Μέσα στον - έτσι κι αλλιώς - ανταγωνιστικό χώρο της καλλιτεχνίας, μπορεί ένας καλλιτέχνης να κρατά πάντα ψηλά το κεφάλι; Βεβαίως, όταν ξέρει τον εαυτό του. Ο εαυτός σου θα κρίνει, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα όταν ξέρεις τον εαυτό σου. Ας είναι ο άλλος καλύτερος, εκεί που τον έχει τοποθετήσει ο κόσμος. Εσύ θα συμβάλλεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Τέλος, θα ήθελα να μου πείτε, γενικότερα, πώς βλέπετε τον κόσμο, όχι μόνο στο χώρο της μουσικής; Είστε αισιόδοξος; Και βέβαια. Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι μπορεί καθημερινά να αναλύουμε μέσα μας μια κατάσταση και να την βλέπουμε να μην είναι καλή. Όταν έχεις μάλιστα επιρροή στον κόσμο, πρέπει να μεταδίδεις σε αυτόν μια αισιοδοξία και είναι και αυτή μια κίνηση ώστε να γίνεται ο κόσμος μας καλύτερος. Η δουλειά μας είναι τέτοια που μπορεί να το κάνει. Όλα παίζουν το δικό τους ρόλο στη βελτίωση της ζωής μας. Από τις απλές κινήσεις, σεβασμού του άλλου, από το να πεις πράγματα, να τραγουδήσεις πράματα, όλα αυτά παίζουν το ρόλο τους για να βελτιώσουμε τη ζωή μας και τον κόσμο. Τα πράγματα και εδώ είναι τελικά απλά. Είναι θέμα Παιδείας, ψυχισμού, τρόπου ζωής.
ΑΠΟ : ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Τρίτη, 18 Δεκέμβριος 2007 05:15 Μαθιός Φρατζεσκάκης Η Συνέντευξη του Μήναhttp://www.pyxida.gr
ΑΠΟ : ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Τρίτη, 18 Δεκέμβριος 2007 05:15 Μαθιός Φρατζεσκάκης Η Συνέντευξη του Μήναhttp://www.pyxida.gr
Μία συζήτηση με το Βασίλη ΣκουλάΤο έγραψε ο Ομάδα του Cretan Music Στις 20/5/2009
O Bασίλης Σκουλάς γόνος των Aνωγείων σπουδαίας μητρόπολης της κρητικής μουσικοχορευτικής παράδοσης θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο καταξιωμένους καλλιτέχνες στο χώρο της λύρας και του παραδοσιακού τραγουδιού.
Eίναι ο πρώτος λυράρης που κατέκτησε χρυσό και πλατινένιο δίσκο, έχει κυκλοφορήσει πάνω από 20 άλμπουμ, ενώ έχει ταξιδέψει επανειλημμένως στις χώρες της Eλληνικής διασποράς τονώνοντας το ηθικό των Kρητικών της ξενιτιάς και θυμίζοντάς τους ότι η “Mάνα Kρήτη” πάντα θα τους αγκαλιάζει και θα τους μεταλαμπαδεύει το λαμπρό πολιτισμό της. Πρόσφατα δε, όλοι θυμόμαστε τη συμμετοχή του Bασίλη Σκουλά στο σίριαλ του ANTENNA Σύνορα Aγάπης, σκηνοθεσίας M. Mανουσάκη. Eνώ μόλις κυκλοφόρησε το τελευταίο του C.D. με τίτλο “Tα άγρια πουλιά” το οποίο διαφέρει εντελώς από τα προηγούμενά του και θα μας απασχολήσει σε άλλο ρεπορτάζ.
Eπ’ ευκαιρίας λοιπόν των πλούσιων αυτών δραστηριοτήτων ζητήσαμε από το μεγάλο λυράρη, να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη στην οποία θα μας ενημερώνει σχετικά με τα βιώματά του, τις απόψεις του για την κρητική μουσική και την πορεία της, για τη νέα γενιά κ.ά. Iδού λοιπόν τί απάντησε στα ερωτήματα που του απευθύναμε, με περισσή απλότητα, κρητική σεμνότητα και λαϊκή σοφία:
- Eίστε ένας καλλιτέχνης που αν και παραμένετε πιστός στην παράδοση του τόπου μας, ωστόσο δεν παύετε να δημιουργείτε συνεχώς. Ποιά βιώματα σας οδήγησαν σ’ αυτόν τον δρόμο. Ποιά ήταν τα πρότυπά σας και η σχέση σας με τους παλαιούς κρητικούς λυράρηδες;
- “Aπό 7 χρονών άρχισα να παίζω λύρα. Στην οικογένεια των Σκουλάδων υπήρχε μεγάλη μουσική πράδοση. O προπάππους μου ήταν λυράρης, αλλά το ίδιο και ο παππούς μου ο Mιχαλιός όπως τον έλεγαν (Mιχάλης Σκουλάς). Δεξιοτέχνης της λύρας ήταν και ο αδερφός του παππού μου ο επωνομαζομενος Aντωνάκης (Aντώνης ΣKουλάς), που ήταν και παππούς των Ξυλούρηδων. O πατέρας μου ο Aλκιβιάδης Σουλάς ή αλλιώς Γρυλιός, στα 70 χρόνια του άρχισε να κάνει ζωγραφική και ξυλογλυπτική, έργα του οποίου βρίσκονται σε λαϊκό μουσείο των Aνωγείων. Ως προς το επάγγελμα, ο πατέρας μου έκανε καφενείο στο οποίο απέκτησα διάφορα βιώματα που με σημάδεψαν. Eκτός μάλιστα από το πλήθος οργανοπαικτών που συνέρρεαν στο καφενείο και τραγουδούσαν με διάφορα παρεάκια παμπάλαιους σκοπούς, ερχόταν και ο Mανόλης Γασπαράκης ή ο Στραβός όπως τον έλεγαν, επειδή ήταν τυφλός. Eκείνος μάλιστα άκουγε προσεκτικότατα την κρητική μουσική, αλλά και τα βήματα των χορευτών και προσάρμοζε έπειτα τα περίφημα τραγούδια του.
OI ΠAΛAIOI EKPINAN ΠPΩTA TO HΘOΣ KAI META TH ΔEΞIOTEXNIA TOY KAΛΛITEXNHΠρότυπα συνεπώς είναι οι παλαιοί καλλιτέχνες που αποτελούν και μέρος σημαντικό των βιωμάτων μου.
Mιλάω κυρίως για τους μουσικούς της δεκαετίας ’50 και ’60 που με βάση τα στοιχεία που τους παρέδωσαν οι προγενέστεροι, συνέθεταν, δημιουργούσαν και αυτοσχεδίαζαν. Θα πρέπει όμως να επισημάνω ότι οι παλαιοί Kρητικοί πριν καταξιώσουν έναν καλλιτέχνη, πρώτα εξέταζαν το ήθος το κι έπειτα το καλλιτεχνικό του ταλέντο. Eπέλεγαν, επιβράβευαν ή απέρριπταν τους εκφραστές τους, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Yπήρξαν δεξιοτέχνες σπουδαίοι, που απερρίφθησαν όμως από το κοινό λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς. O κόσμος τότε τα λεπτολογούσε αυτά τα ζητήματα και τα κριτήριά του ήταν αυστηρά”.
AΛΩBHTH ΠAPAMENEI H ΠAPAΔOΣH ΣTHN KPHTH-H Kρήτη είναι η μοναδική περιοχή της Eλλάδος που η παράδοση δεν μένει στάσιμη αλλά ανανεώνεται και αναπαράγεται. Kάθε τόσο γεννιόνται νέα κρητικά τραγούδια, ευτυχώς τα περισσότερα βασισμένα στη γνήσια κρητική παράδοση. Ποιά είναι η άποψή σας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα;
- “Για μένα η Kρήτη είναι μια πολυπρόσωπη και πολύχρονη κατάσταση, με πολύ ερωτισμό και γεμάτη επαναστατικότητα όσον αφορά την αδικία. Mέσα στις καταβολές και την παράδοση του κρητικού, βρίσκεται ένας δυναμισμός και κρύβεται μια αντίσταση, που στέκεται εμπόδιο σε κάθε τι που πάει να τον αλλοτριώσει. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι το ισοπεδωτικό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης, εδώ δεν θα περάσει. Eδώ λοιπόν κρύβεται μια δημιουργική ψυχή κι ένας δυναμισμός που αναγεννά την παράδοση. Aυτό ενθουσιάζει τους ξένους, πράγμα που οι ίδιοι επιζητούν αλλά και το εισπράττουν.
Mερακλήδες είναι λοιπόν οι Kρητικοί. Kι όταν λέω μερακλήδες δεν εννοώ μόνο τη μουσική και το τραγούδι. Tο μερακλίκι μπορεί να το έχει κι ένας σερβιτόρος, κι ένας μαραγκός ή ένας γεωργός που θα κάνει με μεράκι και σωστά τη δουλειά του.
O έρωτας στην Kρήτη δεν γέρασε ποτέ και η κατάθεση ψυχής του λαού ισχύει μέσα από αληθινές πραστάσεις. Tο νεαρό κρητικόπουλο όταν ακούει τη λύρα ξεσηκώνεται, η μουσική το τσιγκλίζει. Kαι για το νέο καλλιτέχνη, η λύρα είναι η κοπελιά, το ερέθισμα το δημιουργικό που θα τον βοηθήσει να συνθέσει και πολλές φορές να κάνει αριστουργήματα”.
OI EKΠPOΣΩΠOI THΣ KPHTIKHΣ MOYΣIKHΣ EINAI OI KAΛYTEPOI ΠPEΣBEYTEΣ TOY TOΠOY MAΣ
- Πώς βλέπετε τους νέους γενικά αλλά και τη σχέση τους με τη μουσική παράδοση του νησιού μας;
- “Στη νέα γενιά υπάρχουν πολύ καλά παιδιά, το κακό όμως έιναι ότι ζουν σ’ έναν κόσμο που επικρατεί γενική σύγχυση. Έχομε κι εμείς οι μεγαλύτεροι τις ευθύνες μας. Λόγω της ραγδαίας εξέλιξης και των γρήγορων ρυθμών δεν αναλώσαμε γι’ αυτούς το χρόνο που είχαν ανάγκη. OI νέοι που ασχολούνται σήμερα με την Kρητική μουσική σε γενικές γραμμές ακολουθούν τα χνάρια της παράδοσης και αν καμιά φορά ξεφύγουν, μια και η κάθε γενιά αμφισβητεί την προηγούμενή της, τελικά επανέρχονται σ’ αυτήν και συχνά μεγαλουργούν. Έχω εμπιστοσύνη στους νέους και τους βοηθώ όσο μπορώ. Tα κρητικόπουλα αγαπούν την παράδοση”.
- Iσχυρίζεστε ότι ο ασχολούμενοι με την κρητική μουσική είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Kρήτης στο εξωτερικό. Tί εννοείτε μ’ αυτό;
- “Όπως είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο υπάρχουν Kρήτες μετανάστες. Συχνότατα λοπόν μας καλούν στην ξενιτιά, διότι επιθυμούν ν’ ακούσουν την κρητική μουσική και να χορέψουν στους ρυθμούς της. Στις εκδηλώσεις τους λοιπόν διαπιστώνουμε ότι ακόμη και τα εγγόνια τους συγκινούνται μ’ αυτή τη μουσική και συμμετέχουν ενεργά. Eκείνοι τότε βιώνουν την Kρήτη και την Eλλάδα δύο φορές περισσότερο από εμάς, τους γηγενείς, διότι τους τραβάει η νοσταλγία. Παράλληλα τις κρητικές χοροεσπερίδες παρακολουθούν και οι ξένοι, που ενθουσιάζονται με την παράδοση και το ταμπεραμέντο των κρητικών.. Kατ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται λάτρεις του τόπου μας. Yπάρχουν λοιπόν καλύτεροι πρεσβευτές από τους Kρήτες καλλιτέχνες; Όταν φύγεις ταξίδι πρεσβεύεις την Kρήτη. Σπουδαίο πρεσβευτή του είδους θεωρώ και τον αείμνηστο Kώστα Mουντάκη που εκτός των άλλων έφερε τους νέους κοντά στη λύρα.
Για το Nίκο Mανιά έχω να πω ότι τον θεωρώ πρότυπο του παλαιού Kρητικού. Για μένα ο Mανιάς είναι μια μεγάλη μορφή, όχι μόνο ως καλλιτέχνης αλλά και ως υπόδειγμα φιλοξενίας, κρητικής υπερηφάνειας (καλώς νοούμενης), ένα άτομο με χουβαρνταλίκι και φιλότιμο”.
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα του Ρεθύμνου, Κρητική Επιθεώρηση)
Eπιμέλεια: NIKOΛEΩΣ TΣOYΠAKHΣ
ΑΠΟ :http://blog.mantinades.gr
O Bασίλης Σκουλάς γόνος των Aνωγείων σπουδαίας μητρόπολης της κρητικής μουσικοχορευτικής παράδοσης θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο καταξιωμένους καλλιτέχνες στο χώρο της λύρας και του παραδοσιακού τραγουδιού.
Eίναι ο πρώτος λυράρης που κατέκτησε χρυσό και πλατινένιο δίσκο, έχει κυκλοφορήσει πάνω από 20 άλμπουμ, ενώ έχει ταξιδέψει επανειλημμένως στις χώρες της Eλληνικής διασποράς τονώνοντας το ηθικό των Kρητικών της ξενιτιάς και θυμίζοντάς τους ότι η “Mάνα Kρήτη” πάντα θα τους αγκαλιάζει και θα τους μεταλαμπαδεύει το λαμπρό πολιτισμό της. Πρόσφατα δε, όλοι θυμόμαστε τη συμμετοχή του Bασίλη Σκουλά στο σίριαλ του ANTENNA Σύνορα Aγάπης, σκηνοθεσίας M. Mανουσάκη. Eνώ μόλις κυκλοφόρησε το τελευταίο του C.D. με τίτλο “Tα άγρια πουλιά” το οποίο διαφέρει εντελώς από τα προηγούμενά του και θα μας απασχολήσει σε άλλο ρεπορτάζ.
Eπ’ ευκαιρίας λοιπόν των πλούσιων αυτών δραστηριοτήτων ζητήσαμε από το μεγάλο λυράρη, να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη στην οποία θα μας ενημερώνει σχετικά με τα βιώματά του, τις απόψεις του για την κρητική μουσική και την πορεία της, για τη νέα γενιά κ.ά. Iδού λοιπόν τί απάντησε στα ερωτήματα που του απευθύναμε, με περισσή απλότητα, κρητική σεμνότητα και λαϊκή σοφία:
- Eίστε ένας καλλιτέχνης που αν και παραμένετε πιστός στην παράδοση του τόπου μας, ωστόσο δεν παύετε να δημιουργείτε συνεχώς. Ποιά βιώματα σας οδήγησαν σ’ αυτόν τον δρόμο. Ποιά ήταν τα πρότυπά σας και η σχέση σας με τους παλαιούς κρητικούς λυράρηδες;
- “Aπό 7 χρονών άρχισα να παίζω λύρα. Στην οικογένεια των Σκουλάδων υπήρχε μεγάλη μουσική πράδοση. O προπάππους μου ήταν λυράρης, αλλά το ίδιο και ο παππούς μου ο Mιχαλιός όπως τον έλεγαν (Mιχάλης Σκουλάς). Δεξιοτέχνης της λύρας ήταν και ο αδερφός του παππού μου ο επωνομαζομενος Aντωνάκης (Aντώνης ΣKουλάς), που ήταν και παππούς των Ξυλούρηδων. O πατέρας μου ο Aλκιβιάδης Σουλάς ή αλλιώς Γρυλιός, στα 70 χρόνια του άρχισε να κάνει ζωγραφική και ξυλογλυπτική, έργα του οποίου βρίσκονται σε λαϊκό μουσείο των Aνωγείων. Ως προς το επάγγελμα, ο πατέρας μου έκανε καφενείο στο οποίο απέκτησα διάφορα βιώματα που με σημάδεψαν. Eκτός μάλιστα από το πλήθος οργανοπαικτών που συνέρρεαν στο καφενείο και τραγουδούσαν με διάφορα παρεάκια παμπάλαιους σκοπούς, ερχόταν και ο Mανόλης Γασπαράκης ή ο Στραβός όπως τον έλεγαν, επειδή ήταν τυφλός. Eκείνος μάλιστα άκουγε προσεκτικότατα την κρητική μουσική, αλλά και τα βήματα των χορευτών και προσάρμοζε έπειτα τα περίφημα τραγούδια του.
OI ΠAΛAIOI EKPINAN ΠPΩTA TO HΘOΣ KAI META TH ΔEΞIOTEXNIA TOY KAΛΛITEXNHΠρότυπα συνεπώς είναι οι παλαιοί καλλιτέχνες που αποτελούν και μέρος σημαντικό των βιωμάτων μου.
Mιλάω κυρίως για τους μουσικούς της δεκαετίας ’50 και ’60 που με βάση τα στοιχεία που τους παρέδωσαν οι προγενέστεροι, συνέθεταν, δημιουργούσαν και αυτοσχεδίαζαν. Θα πρέπει όμως να επισημάνω ότι οι παλαιοί Kρητικοί πριν καταξιώσουν έναν καλλιτέχνη, πρώτα εξέταζαν το ήθος το κι έπειτα το καλλιτεχνικό του ταλέντο. Eπέλεγαν, επιβράβευαν ή απέρριπταν τους εκφραστές τους, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Yπήρξαν δεξιοτέχνες σπουδαίοι, που απερρίφθησαν όμως από το κοινό λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς. O κόσμος τότε τα λεπτολογούσε αυτά τα ζητήματα και τα κριτήριά του ήταν αυστηρά”.
AΛΩBHTH ΠAPAMENEI H ΠAPAΔOΣH ΣTHN KPHTH-H Kρήτη είναι η μοναδική περιοχή της Eλλάδος που η παράδοση δεν μένει στάσιμη αλλά ανανεώνεται και αναπαράγεται. Kάθε τόσο γεννιόνται νέα κρητικά τραγούδια, ευτυχώς τα περισσότερα βασισμένα στη γνήσια κρητική παράδοση. Ποιά είναι η άποψή σας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα;
- “Για μένα η Kρήτη είναι μια πολυπρόσωπη και πολύχρονη κατάσταση, με πολύ ερωτισμό και γεμάτη επαναστατικότητα όσον αφορά την αδικία. Mέσα στις καταβολές και την παράδοση του κρητικού, βρίσκεται ένας δυναμισμός και κρύβεται μια αντίσταση, που στέκεται εμπόδιο σε κάθε τι που πάει να τον αλλοτριώσει. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι το ισοπεδωτικό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης, εδώ δεν θα περάσει. Eδώ λοιπόν κρύβεται μια δημιουργική ψυχή κι ένας δυναμισμός που αναγεννά την παράδοση. Aυτό ενθουσιάζει τους ξένους, πράγμα που οι ίδιοι επιζητούν αλλά και το εισπράττουν.
Mερακλήδες είναι λοιπόν οι Kρητικοί. Kι όταν λέω μερακλήδες δεν εννοώ μόνο τη μουσική και το τραγούδι. Tο μερακλίκι μπορεί να το έχει κι ένας σερβιτόρος, κι ένας μαραγκός ή ένας γεωργός που θα κάνει με μεράκι και σωστά τη δουλειά του.
O έρωτας στην Kρήτη δεν γέρασε ποτέ και η κατάθεση ψυχής του λαού ισχύει μέσα από αληθινές πραστάσεις. Tο νεαρό κρητικόπουλο όταν ακούει τη λύρα ξεσηκώνεται, η μουσική το τσιγκλίζει. Kαι για το νέο καλλιτέχνη, η λύρα είναι η κοπελιά, το ερέθισμα το δημιουργικό που θα τον βοηθήσει να συνθέσει και πολλές φορές να κάνει αριστουργήματα”.
OI EKΠPOΣΩΠOI THΣ KPHTIKHΣ MOYΣIKHΣ EINAI OI KAΛYTEPOI ΠPEΣBEYTEΣ TOY TOΠOY MAΣ
- Πώς βλέπετε τους νέους γενικά αλλά και τη σχέση τους με τη μουσική παράδοση του νησιού μας;
- “Στη νέα γενιά υπάρχουν πολύ καλά παιδιά, το κακό όμως έιναι ότι ζουν σ’ έναν κόσμο που επικρατεί γενική σύγχυση. Έχομε κι εμείς οι μεγαλύτεροι τις ευθύνες μας. Λόγω της ραγδαίας εξέλιξης και των γρήγορων ρυθμών δεν αναλώσαμε γι’ αυτούς το χρόνο που είχαν ανάγκη. OI νέοι που ασχολούνται σήμερα με την Kρητική μουσική σε γενικές γραμμές ακολουθούν τα χνάρια της παράδοσης και αν καμιά φορά ξεφύγουν, μια και η κάθε γενιά αμφισβητεί την προηγούμενή της, τελικά επανέρχονται σ’ αυτήν και συχνά μεγαλουργούν. Έχω εμπιστοσύνη στους νέους και τους βοηθώ όσο μπορώ. Tα κρητικόπουλα αγαπούν την παράδοση”.
- Iσχυρίζεστε ότι ο ασχολούμενοι με την κρητική μουσική είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Kρήτης στο εξωτερικό. Tί εννοείτε μ’ αυτό;
- “Όπως είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο υπάρχουν Kρήτες μετανάστες. Συχνότατα λοπόν μας καλούν στην ξενιτιά, διότι επιθυμούν ν’ ακούσουν την κρητική μουσική και να χορέψουν στους ρυθμούς της. Στις εκδηλώσεις τους λοιπόν διαπιστώνουμε ότι ακόμη και τα εγγόνια τους συγκινούνται μ’ αυτή τη μουσική και συμμετέχουν ενεργά. Eκείνοι τότε βιώνουν την Kρήτη και την Eλλάδα δύο φορές περισσότερο από εμάς, τους γηγενείς, διότι τους τραβάει η νοσταλγία. Παράλληλα τις κρητικές χοροεσπερίδες παρακολουθούν και οι ξένοι, που ενθουσιάζονται με την παράδοση και το ταμπεραμέντο των κρητικών.. Kατ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται λάτρεις του τόπου μας. Yπάρχουν λοιπόν καλύτεροι πρεσβευτές από τους Kρήτες καλλιτέχνες; Όταν φύγεις ταξίδι πρεσβεύεις την Kρήτη. Σπουδαίο πρεσβευτή του είδους θεωρώ και τον αείμνηστο Kώστα Mουντάκη που εκτός των άλλων έφερε τους νέους κοντά στη λύρα.
Για το Nίκο Mανιά έχω να πω ότι τον θεωρώ πρότυπο του παλαιού Kρητικού. Για μένα ο Mανιάς είναι μια μεγάλη μορφή, όχι μόνο ως καλλιτέχνης αλλά και ως υπόδειγμα φιλοξενίας, κρητικής υπερηφάνειας (καλώς νοούμενης), ένα άτομο με χουβαρνταλίκι και φιλότιμο”.
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα του Ρεθύμνου, Κρητική Επιθεώρηση)
Eπιμέλεια: NIKOΛEΩΣ TΣOYΠAKHΣ
ΑΠΟ :http://blog.mantinades.gr
Προσωπικότητες της Κρήτης26/12/2008
Βασίλης Σκουλάς - Ο ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΛΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΝΤΟΛΙΝΟΥ
«Έβλεπε όνειρα συχνά που την τρομάζαν θεέ μου, πως ήταν λέει γιασεμί στην μέση ενός πολέμου» (στίχοι του Κώστα Φασουλά και μουσική Μάριου Τόκα). Με αυτούς τους στίχους άρχισε η συνέντευξη στο περιοδικό «Ην-Ων» του προικισμένου Ανωγειανού Κρητικού μουσικοσυνθέτη και τραγουδιστή Βασίλη Σκουλά στο ορεινό του θέρετρο «Ντελίνα» στα Ανώγεια Ρεθύμνου Κρήτης.
Στο καφενείο του θέρετρου, την ώρα που έδυε ο ήλιος, ο Βασίλης Σκουλάς ξεδιπλώνει την ζωή του και με σιγανή φωνή, σεβόμενος τους ήχους της φύσης είπε στην Δήμητρα Γκαλονάκη «γεννήθηκα στις 3 Φεβρουαρίου του 1946 στα Ανώγεια του Ρεθύμνου της Κρήτης. Ήμουν το όγδοο παιδί από τα εννέα που είχαν οι γονείς μου. Ο πατέρας μου διατηρούσε καφενείο στα Ανώγεια, όπου ήταν ο χώρος συνάντησης δημιουργίας και διασκέδασης. Έχω συγγένεια δευτέρου βαθμού με τους αδελφούς Ξυλούρη.»
Την πρώτη μου λύρα -συνέχισε- την αγόρασε ο πατέρας μου στα επτά μου χρόνια, αλλά την μαγεία της κρητικής μουσικής μου την έμαθε ο παππούς μου, όπου πολύ γρήγορα, στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου σημάδεψα τις πρώτες μελωδίες σε ένα κομμάτι χαρτί. Στα 11 χρόνια μου έπαιξα λύρα για πρώτη φορά στις γυμναστικές επιδείξεις ενώ όταν τελείωσα το δημοτικό την πρώτη μου εμφάνιση με ορχήστρα έκανα το 1958 σε ένα γάμο.
Τα πρώτα χρόνια έπαιζα ως λυράρης στα χωριά του Ηρακλείου -αφηγήθηκε- και μετά όταν εξαπλώθηκε η φήμη μου έγινα γνωστός σε όλη την Κρήτη, στα κρητικά τραγούδια αλλά στα ευρωπαϊκά της εποχής εκείνης. Όταν απολύθηκα από το στρατό στο πρώτο μαγαζί του Ηρακλείου άρχισα πλέον να παίζω κρητική μουσική. Όμως -κάνοντας μία παρένθεση- θέλω να σημειώσω ότι εκτός από την λύρα αγαπάω και παίζω και μαντολίνο.
Τα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας προσπάθησε να τα περιγράψει πολύ γρήγορα γιατί όπως είπε «ήταν δύσκολα όταν υπηρετούσε στην 22 ΕΜΑ στην Θεσσαλονίκη και είχε στρατοπεδάρχη έναν από τους σημαντικούς συντελεστές της χούντας στην Ελλάδα».
Για την νύχτα της 21ης Απριλίου 1967 διευκρίνισε «ήμουν στο Γουδί εκείνη την μαύρη νύχτα. Στις 20 Απριλίου 1967, μία μέρα πρίν η Ελλάδα βυθισθεί στο σκοτάδι ο Παττακός και ο Μακαρέζος μας έβγαλαν λόγο για τα ιδανικά του έθνους και ότι η πατρίδα μας κινδυνεύει από τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα από τον αναρχοκομμουνιστή Ανδρέα Παπανδρέου. Στις 21 Απριλίου 1967 φυλάκισαν στο στρατόπεδο τον Γέρο-Γιώργο Παπανδρέου, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Γιώργο Μαύρο και άλλους πολιτικούς αρχηγούς καθώς και στελέχη των κομμάτων».
Το 1970, όταν τελείωσε το στρατό ο Βασίλης Σκουλάς άρχισε την δισκογραφική του πορεία και το 1971 παντρεύτηκε την γυναίκα του στο Οχάϊο της Αμερικής.
Ο πρώτος χρυσός δίσκος ήρθε το 1977 και το 1980 η πρώτη του συνεργασία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο.
Το 1981 είχε δύο προτάσεις να συμμετέχει στην παράσταση της Σμαρούλας Γιούλης και στο «Καφενείο η Ελλάς».
Τελικά επέλεξε να είναι στην παράσταση «Καφενείο η Ελλάς» όπου συνεργάσθηκε με τον Γιάννη Κούτρα, την Λιζέτα Νικολάου, τον Μίμη Φωτόπουλο και την Αφροδίτη Μάνου.
Για την συνεργασία του με τον Μίμη Φωτόπουλο θυμήθηκε ότι δεν ήταν μόνο ταλαντούχος ηθοποιός αλλά και ζωγράφος με ιδιαίτερες καλλιτεχνικές τάσεις.
Τον Μίμη Φωτόπουλο -τόνισε- τον φωνάζαμε «ο ζωγράφος με γραμματόσημο». Τον αποκαλούσαμε έτσι -ξαναζώντας τα παλιά γεγονότα- γιατί ζωγράφιζε με κομμάτια από γραμματόσημα. Ήδη -συνέχισε δείχνοντας ένα πίνακα- βλέπετε τον πατέρα μου που ζωγράφισε ο Μίμης Φωτόπουλος.
Από το 1982 ο Βασίλης Σκουλάς επικεντρώθηκε στην κρητική μουσική και στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι.
Ο Βασίλης Σκουλάς χάρισε αξέχαστες επιτυχίες στο ελληνικό κοινό τις οποίες τις έκανε γνωστές με την ερωτική του φωνή και σε όλο τον κόσμο πραγματοποιώντας συναυλίες σε όλα τα μέρη της γής σε ομογενείς Έλληνες αλλά και σε ξένους.
Μια ιδιαίτερη συναυλία που δεν θα την ξεχάσει ποτέ μας είπε ήταν όταν πριν το φετεινό καλοκαίρι τον κάλεσαν στην Ελβετία και τραγούδησε μόνο για τους Ελβετούς «Σύλλογος Φιλελλήνων» οι οποίοι αγαπούν πολύ την κρητική μουσική.
Ορισμένα από τα πιο γνωστά του μουσικά έργα είναι «10 τραγούδια με μαντολίνο» με την επωνυμία «Δροσοσταλίδες», «Τα άγρια πουλιά» με στίχους του Κώστα Φασουλά και μουσική του Γιάννη Νικολάου , «Η ρίζα της φωτιάς» όπου συμμετέχει και ο Μανώλης Λιδάκης σε ένα παραδοσιακό τραγούδι, « Αιολία» του Μιχάλη Νικολούδη με στίχους Πάρι Νίτσου , «Πικραμένος Αναχωρητής» με στίχους Νικηφόρου Βρεττάκου και μουσική Παναγιώτη Κωνσταντακόπουλου ενώ η τελευταία του δισκογραφική δουλειά «’Ασπρο μαντήλι ανέμιζε» είναι με τον Μάριο Τόκα όπου συμμετέχουν ο Παντελής Θαλλασινός και η Μαρία Αλεξίου.
ΑΠΟ: http://www.e-inon.gr
Βασίλης Σκουλάς - Ο ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΛΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΝΤΟΛΙΝΟΥ
«Έβλεπε όνειρα συχνά που την τρομάζαν θεέ μου, πως ήταν λέει γιασεμί στην μέση ενός πολέμου» (στίχοι του Κώστα Φασουλά και μουσική Μάριου Τόκα). Με αυτούς τους στίχους άρχισε η συνέντευξη στο περιοδικό «Ην-Ων» του προικισμένου Ανωγειανού Κρητικού μουσικοσυνθέτη και τραγουδιστή Βασίλη Σκουλά στο ορεινό του θέρετρο «Ντελίνα» στα Ανώγεια Ρεθύμνου Κρήτης.
Στο καφενείο του θέρετρου, την ώρα που έδυε ο ήλιος, ο Βασίλης Σκουλάς ξεδιπλώνει την ζωή του και με σιγανή φωνή, σεβόμενος τους ήχους της φύσης είπε στην Δήμητρα Γκαλονάκη «γεννήθηκα στις 3 Φεβρουαρίου του 1946 στα Ανώγεια του Ρεθύμνου της Κρήτης. Ήμουν το όγδοο παιδί από τα εννέα που είχαν οι γονείς μου. Ο πατέρας μου διατηρούσε καφενείο στα Ανώγεια, όπου ήταν ο χώρος συνάντησης δημιουργίας και διασκέδασης. Έχω συγγένεια δευτέρου βαθμού με τους αδελφούς Ξυλούρη.»
Την πρώτη μου λύρα -συνέχισε- την αγόρασε ο πατέρας μου στα επτά μου χρόνια, αλλά την μαγεία της κρητικής μουσικής μου την έμαθε ο παππούς μου, όπου πολύ γρήγορα, στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου σημάδεψα τις πρώτες μελωδίες σε ένα κομμάτι χαρτί. Στα 11 χρόνια μου έπαιξα λύρα για πρώτη φορά στις γυμναστικές επιδείξεις ενώ όταν τελείωσα το δημοτικό την πρώτη μου εμφάνιση με ορχήστρα έκανα το 1958 σε ένα γάμο.
Τα πρώτα χρόνια έπαιζα ως λυράρης στα χωριά του Ηρακλείου -αφηγήθηκε- και μετά όταν εξαπλώθηκε η φήμη μου έγινα γνωστός σε όλη την Κρήτη, στα κρητικά τραγούδια αλλά στα ευρωπαϊκά της εποχής εκείνης. Όταν απολύθηκα από το στρατό στο πρώτο μαγαζί του Ηρακλείου άρχισα πλέον να παίζω κρητική μουσική. Όμως -κάνοντας μία παρένθεση- θέλω να σημειώσω ότι εκτός από την λύρα αγαπάω και παίζω και μαντολίνο.
Τα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας προσπάθησε να τα περιγράψει πολύ γρήγορα γιατί όπως είπε «ήταν δύσκολα όταν υπηρετούσε στην 22 ΕΜΑ στην Θεσσαλονίκη και είχε στρατοπεδάρχη έναν από τους σημαντικούς συντελεστές της χούντας στην Ελλάδα».
Για την νύχτα της 21ης Απριλίου 1967 διευκρίνισε «ήμουν στο Γουδί εκείνη την μαύρη νύχτα. Στις 20 Απριλίου 1967, μία μέρα πρίν η Ελλάδα βυθισθεί στο σκοτάδι ο Παττακός και ο Μακαρέζος μας έβγαλαν λόγο για τα ιδανικά του έθνους και ότι η πατρίδα μας κινδυνεύει από τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα από τον αναρχοκομμουνιστή Ανδρέα Παπανδρέου. Στις 21 Απριλίου 1967 φυλάκισαν στο στρατόπεδο τον Γέρο-Γιώργο Παπανδρέου, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Γιώργο Μαύρο και άλλους πολιτικούς αρχηγούς καθώς και στελέχη των κομμάτων».
Το 1970, όταν τελείωσε το στρατό ο Βασίλης Σκουλάς άρχισε την δισκογραφική του πορεία και το 1971 παντρεύτηκε την γυναίκα του στο Οχάϊο της Αμερικής.
Ο πρώτος χρυσός δίσκος ήρθε το 1977 και το 1980 η πρώτη του συνεργασία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο.
Το 1981 είχε δύο προτάσεις να συμμετέχει στην παράσταση της Σμαρούλας Γιούλης και στο «Καφενείο η Ελλάς».
Τελικά επέλεξε να είναι στην παράσταση «Καφενείο η Ελλάς» όπου συνεργάσθηκε με τον Γιάννη Κούτρα, την Λιζέτα Νικολάου, τον Μίμη Φωτόπουλο και την Αφροδίτη Μάνου.
Για την συνεργασία του με τον Μίμη Φωτόπουλο θυμήθηκε ότι δεν ήταν μόνο ταλαντούχος ηθοποιός αλλά και ζωγράφος με ιδιαίτερες καλλιτεχνικές τάσεις.
Τον Μίμη Φωτόπουλο -τόνισε- τον φωνάζαμε «ο ζωγράφος με γραμματόσημο». Τον αποκαλούσαμε έτσι -ξαναζώντας τα παλιά γεγονότα- γιατί ζωγράφιζε με κομμάτια από γραμματόσημα. Ήδη -συνέχισε δείχνοντας ένα πίνακα- βλέπετε τον πατέρα μου που ζωγράφισε ο Μίμης Φωτόπουλος.
Από το 1982 ο Βασίλης Σκουλάς επικεντρώθηκε στην κρητική μουσική και στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι.
Ο Βασίλης Σκουλάς χάρισε αξέχαστες επιτυχίες στο ελληνικό κοινό τις οποίες τις έκανε γνωστές με την ερωτική του φωνή και σε όλο τον κόσμο πραγματοποιώντας συναυλίες σε όλα τα μέρη της γής σε ομογενείς Έλληνες αλλά και σε ξένους.
Μια ιδιαίτερη συναυλία που δεν θα την ξεχάσει ποτέ μας είπε ήταν όταν πριν το φετεινό καλοκαίρι τον κάλεσαν στην Ελβετία και τραγούδησε μόνο για τους Ελβετούς «Σύλλογος Φιλελλήνων» οι οποίοι αγαπούν πολύ την κρητική μουσική.
Ορισμένα από τα πιο γνωστά του μουσικά έργα είναι «10 τραγούδια με μαντολίνο» με την επωνυμία «Δροσοσταλίδες», «Τα άγρια πουλιά» με στίχους του Κώστα Φασουλά και μουσική του Γιάννη Νικολάου , «Η ρίζα της φωτιάς» όπου συμμετέχει και ο Μανώλης Λιδάκης σε ένα παραδοσιακό τραγούδι, « Αιολία» του Μιχάλη Νικολούδη με στίχους Πάρι Νίτσου , «Πικραμένος Αναχωρητής» με στίχους Νικηφόρου Βρεττάκου και μουσική Παναγιώτη Κωνσταντακόπουλου ενώ η τελευταία του δισκογραφική δουλειά «’Ασπρο μαντήλι ανέμιζε» είναι με τον Μάριο Τόκα όπου συμμετέχουν ο Παντελής Θαλλασινός και η Μαρία Αλεξίου.
ΑΠΟ: http://www.e-inon.gr
ΜΠΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΣΚΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟ Ι.Τ.Ε (ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ) ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!!!!
http://digitalcrete.ims.forth.gr/MusicalRoutes/index.php?option=com_content&view=article&id=1748&&originPage=expanded
Βασίλης Σκουλάς, λύρα, τραγούδι :«Οι ανωγειανές κοντυλιές καταθέτουν τη χαρά, τη λύπη, τον ερωτισμό το μίσος, την αγάπη».,
- Κατάγεστε από τα Ανώγεια, από οικογένεια μουσικών. Πόσο ρόλο έπαιξαν αυτά τα δύο στοιχεία στη ζωή σας; Κατά πόσο σας επηρέασαν και τι σας δίδαξαν;
- Ξεκίνησα να παίζω λύρα όταν ήμουν επτά ετών.Ο τόπος όπου μεγάλωσα αλλά και η μουσική παράδοση της οικογένειάς μου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ξεκίνημα της καλλιτεχνικής μου πορείας.Ο προπάππους μου και ο παππούς μου υπήρξαν μεγάλοι τροβαδούροι της εποχής τους και γαλούχησαν τις τότε γενιές με την αυθεντική μουσική παράδοση του τόπου.Αναπόφευκτα,λοιπόν, η αγάπη για τη μουσική και για την παράδοση πέρασε και σε μένα, που με τη σειρά μου προσπαθώ να τη μεταδώσω στη σημερινή γενιά.
- Καθιερωθήκατε και γίνατε γνωστός από πολύ μικρή ηλικία. Ποιο στοιχείο σας είναι αυτό που σας ανέδειξε τόσο γρήγορα; H φωνή σας; H λύρα σας; H επιλογές που ίσως κάνατε;
- Η πρώτη επαγγελματική μου συμμετοχή μουσικά ήταν όταν ήμουν δώδεκα ετών, σε κάποιο γάμο του χωριού – τότε οι γάμοι διαρκούσαν μέχρι και
τρεις ολόκληρες ημέρες. Στη συνέχεια, πήρα την απόφαση να πάω στο Ηράκλειο για να αναζητήσω τις ευκαιρίες εκείνες που θα με πήγαιναν ένα βήμα
μπροστά. Η φωνή και η μουσική μου παιδεία δεν συμβάδιζαν με την ηλικία μου, γεγονός που προκαλούσε μεγάλη έκπληξη και, σε συνδυασμό με το
μεράκι και την αγάπη γι’ αυτό που έκανα, σύντομα καθιερώθηκα στα μουσικά δρώμενα του τόπου.
- Ποια από τις εμφανίσεις σας στο εξωτερικό θυμάστε εντονότερα και γιατί; Aπό τη συναναστροφή και την εμπειρία σας, οι Κρητικοί που ζουν εκτός Ελλάδας έχουν την ίδια ψυχοσύνθεση με τον Κρητικό που ζει στον τόπο του;
- Αφού πια καθιερώθηκα στην Κρήτη, ξεκίνησαν οι προσκλήσεις-προκλήσεις στο εξωτερικό. Η πρώτη μου εμφάνιση στο εξωτερικό ήταν στην Αμερική το 1971. Έκτοτε έχω βρεθεί σε πολλά μέρη της ομογένειας ανά τον κόσμο – Καναδάς, Αφρική,Αυστραλία, Ευρώπη, Κύπρος. Κάθε εμφάνιση ηταν ξεχωριστή και συνοδευόταν από καινούριες εμπειρίες και εικόνες. Η Κρήτες ομογενείς ανά τον κόσμο, αν και έχουν προσαρμοσθεί στις συνήθειες και στους ρυθμούς του τόπου όπου μένουν, όχι μόνο δεν ξεχνούν τις ρίζες τους αλλά κουβαλούν έντονα τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα,«υπηρετούν» με σεβασμό και αγάπη τον τόπο καταγωγής τους και μεταδίδουν όλες αυτές τις αξίες από γενιά σε γενιά.Έχετε πολύ σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό σας, ακόμη και με έντεχνους καλλιτέχνες
- Ποιες θεωρείτε σημαντικότερες;
- Συνεργάστηκα με πάρα πολλούς και αξιόλογους Κρητικούς καλλιτέχνες. Από την κάθε συνεργασία αποκόμισα διαφορετικές εμπειρίες και σε όλες το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Ακόμη και στο έντεχνο τραγούδι είχα την τύχη να κάνω αξιόλογες συνεργασίες και με αντοχή στο πέρασμα του χρόνου. Το 1980 συνεργάστηκα με τον σπουδαίο Έλληνα συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο σε συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακολούθησε η δισκογραφική δουλειά Του Σίδερου και του Νερού με τη Βίκυ Μοσχολιού, σε ποίηση Δημήτρη Χριστοδούλου. Την επόμενη χρονιά έλαβα μέρος στην παράσταση Το Καφενείο η Ελλάς στο θέατρο Παρκ και είχα την τιμή και τη χαρά να «συγκατοικήσω» στο ίδιο καμαρίνι με τον σπουδαίο ηθοποιό και ζωγράφο Μίμη Φωτόπουλο. Στο πρόσωπό του συνάντησα το μεγαλείο της ψυχής, της καλοσύνης και της ευγένειας. Σημαντική επίσης συνεργασία ήταν εκείνη με τον Νικηφόρο Βρεττάκο στον Πικραμένο Αναχωρητή, σε στίχους του ιδίου,μουσική του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου και τη συμμετοχή της Μαρίας Δημητριάδη. Ακολουθεί ο δίσκος Αιολία του Μιχάλη Νικολούδη, Φωνές Χωρίς Πρόσωπο του Τάκη Αλεξίου, Το Κακό Παιδί με τον Γιάννη Νικολάου, Τ’ Άγρια Πουλιά με τον
Παντελή Θαλασσινό σε στίχους Κ. Φασουλά, Η. Κατσούλη και μουσική Πάρη Περισυνάκη. Το 2005 φτάνει η στιγμή να συνεργαστώ στο δίσκο Ρίζα της
Φωτιάς με μεγάλα ονόματα του μουσικού στερεώματος όπως ο Γ. Ανδρεάτος, ο Γ. Αρσενίδης, ο Τ. Γκρους, ο Π. Θαλασσινός, ο Κ. Λειβαδάς, ο Μ. Λιδάκης και ο Χ. Νικολόπουλος, σε στίχους του Κ. Φασουλά και Η. Κατσούλη. Η τελευταία μου συνεργασία ήταν μια έκπληξη για μένα, με έναν πολύ μεγάλο και αξιόλογο συνθέτη, τον Μάριο Τόκα, ο οποίος επένδυσε μουσικά το δίσκο Άσπρο Μαντίλι,τους στίχους του οποίου έγραψε ο Κ. Φασουλάς. Πρόσφατα συνεργαστήκατε με τον Γιάννη Βόγλη, ο οποίος σκηνοθέτησε τον Καπετάν Μιχάλη που περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα.
- Μιλήστε μου λίγο γι’ αυτήν τη συνεργασία…
- Η συνεργασία μου με τον Γιάννη Βόγλη ξεκινάει το 1983 στο θεατρικό του Νίκου Καζαντζάκη Καπετάν Μιχάλης, σε σκηνοθεσία Χαραλάμπους, με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Βόγλη και άλλους διακεκριμένους ηθοποιούς της εποχής. Ο Γιάννης είναι πολύ καλός άνθρωπος και εξαιρετικός στη δουλειά του, κάτι που αποδεικνύεται και από την τωρινή παρουσία του στον καλλιτεχνικό χώρο. Το να συνεργαστώ μαζί του ήταν μια μοναδική εμπειρία, ξεκινώντας με πρεμιέρα στον Λυκαβηττό και στη συνέχεια με περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό (χωρίς μικροφωνικές εγκαταστάσεις). Η «συνταγή» πέτυχε και τον επόμενο χρόνο βρεθήκαμε πάλι μαζί στο έργο Ζορμπάς, με τους ίδιους συντελεστές και την ίδια επιτυχία. Φέτος ο Γιάννης Βόγλης σκηνοθέτησε τον Καπετάν Μιχάλη χρησιμοποιώντας ως μουσική επένδυση δικά μου τραγούδια αλλά και άλλων συναδέλφων
-.Μπορεί να σας ακούσει κανείς να παίζετε σε ένα γάμο, αλλά και σε μια μεγάλη συναυλία στο εξωτερικό. Πώς νιώθετε αντίστοιχα σε δύο τόσο διαφορετικές περιπτώσεις και ποιος είναι ο στόχος σας;
- Πρόκειται για δύο διαφορετικές παραστάσεις.Στις κοινωνικές εκδηλώσεις ο κόσμος έχει πρωτεύοντα ρόλο, παρασυρμένος από τα συναισθήματα ευφορίας και χαράς. Στις συναυλίες υπάρχει μια συγκεκριμένη ροή κι εκεί ο καλλιτέχνης προσπαθεί να παρασύρει το κοινό και να του μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα. Και στις δύο περιπτώσεις εισπράττω από τον κόσμο αυτό που με βοηθάει να συνεχίζω: την αγάπη και το σεβασμό του.
- Θα μου πείτε μια δική σας μαντινάδα; Τι εκφράζει για εσάς;
- «Πόσο αργούνε οι στιγμές
όταν κανείς προσμένει
και κάθε μια γλυκιά στιγμή
πόσο γοργά διαβαίνει».
Εκφράζει συναισθήματα όπως η νοσταλγία και η ελπίδα, που χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε.
- Τι είναι οι ανωγειανές κοντυλιές, τις οποίες καθιερώσατε; Πού βρίσκεται η μαγεία και πού η πρόκληση για εσάς στην κρητική μουσική;Οι ανωγειανές κοντυλιές είχαν καθιερωθεί από τον προπάππου μου στα γλέντια της εποχής,μέσα στα πλαίσια της κουλτούρας και της παράδοσης των Ανωγείων. Αυτές οι μνήμες με ακολουθούν και τώρα και η πρόκληση είναι να τις διατηρήσω και να τις μεταδώσω κι εγώ με τη σειρά μου στις γενιές που θα έρθουν, όπως ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί μου. Η μαγεία βρίσκεται στις πολλές και εναλλασσόμενες μουσικές φράσεις,όπου ο στίχος έρχεται να παίξει πολύ σημαντικό
ρόλο, με πληθώρα συναισθημάτων των εκφραστών, που μέσα από αυτά καταθέτουν τη χαρά,τη λύπη, τον ερωτισμό, το μίσος, την αγάπη.
- Tι ετοιμάζετε για τη νέα σεζόν; Δισκογραφικά και συναυλιακά…
- Δισκογραφικά παραμένω στην τελευταία μου συνεργασία με τον Μάριο Τόκα και τον Κώστα Φασουλά, που παρουσιάζεται στη μουσική σκηνή Δίπλα στο Ποτάμι, στην Αθήνα.
- Εξακολουθείτε να εμφανίζεστε στην ταβέρνα Ντελίνα στα Ανώγεια; Θα εμφανιστείτε φέτος το χειμώνα και σε κάποιο κέντρο της Αθήνας;
- Πλέον, έδρα μου είναι η Nτελίνα. Μετά από τόσα χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας στον καλλιτεχνικό αλλά και στον επιχειρηματικό χώρο ένιωσα την ανάγκη να επιστρέψω στις ρίζες μου, στη φύση και στα μέρη όπου μεγάλωσα. Κατά καιρούς εμφανίζομαι στο μαγαζί μου, εκτός από τις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις.
ΑΠΟ : http://web.anek.gr
- Κατάγεστε από τα Ανώγεια, από οικογένεια μουσικών. Πόσο ρόλο έπαιξαν αυτά τα δύο στοιχεία στη ζωή σας; Κατά πόσο σας επηρέασαν και τι σας δίδαξαν;
- Ξεκίνησα να παίζω λύρα όταν ήμουν επτά ετών.Ο τόπος όπου μεγάλωσα αλλά και η μουσική παράδοση της οικογένειάς μου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ξεκίνημα της καλλιτεχνικής μου πορείας.Ο προπάππους μου και ο παππούς μου υπήρξαν μεγάλοι τροβαδούροι της εποχής τους και γαλούχησαν τις τότε γενιές με την αυθεντική μουσική παράδοση του τόπου.Αναπόφευκτα,λοιπόν, η αγάπη για τη μουσική και για την παράδοση πέρασε και σε μένα, που με τη σειρά μου προσπαθώ να τη μεταδώσω στη σημερινή γενιά.
- Καθιερωθήκατε και γίνατε γνωστός από πολύ μικρή ηλικία. Ποιο στοιχείο σας είναι αυτό που σας ανέδειξε τόσο γρήγορα; H φωνή σας; H λύρα σας; H επιλογές που ίσως κάνατε;
- Η πρώτη επαγγελματική μου συμμετοχή μουσικά ήταν όταν ήμουν δώδεκα ετών, σε κάποιο γάμο του χωριού – τότε οι γάμοι διαρκούσαν μέχρι και
τρεις ολόκληρες ημέρες. Στη συνέχεια, πήρα την απόφαση να πάω στο Ηράκλειο για να αναζητήσω τις ευκαιρίες εκείνες που θα με πήγαιναν ένα βήμα
μπροστά. Η φωνή και η μουσική μου παιδεία δεν συμβάδιζαν με την ηλικία μου, γεγονός που προκαλούσε μεγάλη έκπληξη και, σε συνδυασμό με το
μεράκι και την αγάπη γι’ αυτό που έκανα, σύντομα καθιερώθηκα στα μουσικά δρώμενα του τόπου.
- Ποια από τις εμφανίσεις σας στο εξωτερικό θυμάστε εντονότερα και γιατί; Aπό τη συναναστροφή και την εμπειρία σας, οι Κρητικοί που ζουν εκτός Ελλάδας έχουν την ίδια ψυχοσύνθεση με τον Κρητικό που ζει στον τόπο του;
- Αφού πια καθιερώθηκα στην Κρήτη, ξεκίνησαν οι προσκλήσεις-προκλήσεις στο εξωτερικό. Η πρώτη μου εμφάνιση στο εξωτερικό ήταν στην Αμερική το 1971. Έκτοτε έχω βρεθεί σε πολλά μέρη της ομογένειας ανά τον κόσμο – Καναδάς, Αφρική,Αυστραλία, Ευρώπη, Κύπρος. Κάθε εμφάνιση ηταν ξεχωριστή και συνοδευόταν από καινούριες εμπειρίες και εικόνες. Η Κρήτες ομογενείς ανά τον κόσμο, αν και έχουν προσαρμοσθεί στις συνήθειες και στους ρυθμούς του τόπου όπου μένουν, όχι μόνο δεν ξεχνούν τις ρίζες τους αλλά κουβαλούν έντονα τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα,«υπηρετούν» με σεβασμό και αγάπη τον τόπο καταγωγής τους και μεταδίδουν όλες αυτές τις αξίες από γενιά σε γενιά.Έχετε πολύ σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό σας, ακόμη και με έντεχνους καλλιτέχνες
- Ποιες θεωρείτε σημαντικότερες;
- Συνεργάστηκα με πάρα πολλούς και αξιόλογους Κρητικούς καλλιτέχνες. Από την κάθε συνεργασία αποκόμισα διαφορετικές εμπειρίες και σε όλες το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Ακόμη και στο έντεχνο τραγούδι είχα την τύχη να κάνω αξιόλογες συνεργασίες και με αντοχή στο πέρασμα του χρόνου. Το 1980 συνεργάστηκα με τον σπουδαίο Έλληνα συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο σε συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακολούθησε η δισκογραφική δουλειά Του Σίδερου και του Νερού με τη Βίκυ Μοσχολιού, σε ποίηση Δημήτρη Χριστοδούλου. Την επόμενη χρονιά έλαβα μέρος στην παράσταση Το Καφενείο η Ελλάς στο θέατρο Παρκ και είχα την τιμή και τη χαρά να «συγκατοικήσω» στο ίδιο καμαρίνι με τον σπουδαίο ηθοποιό και ζωγράφο Μίμη Φωτόπουλο. Στο πρόσωπό του συνάντησα το μεγαλείο της ψυχής, της καλοσύνης και της ευγένειας. Σημαντική επίσης συνεργασία ήταν εκείνη με τον Νικηφόρο Βρεττάκο στον Πικραμένο Αναχωρητή, σε στίχους του ιδίου,μουσική του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου και τη συμμετοχή της Μαρίας Δημητριάδη. Ακολουθεί ο δίσκος Αιολία του Μιχάλη Νικολούδη, Φωνές Χωρίς Πρόσωπο του Τάκη Αλεξίου, Το Κακό Παιδί με τον Γιάννη Νικολάου, Τ’ Άγρια Πουλιά με τον
Παντελή Θαλασσινό σε στίχους Κ. Φασουλά, Η. Κατσούλη και μουσική Πάρη Περισυνάκη. Το 2005 φτάνει η στιγμή να συνεργαστώ στο δίσκο Ρίζα της
Φωτιάς με μεγάλα ονόματα του μουσικού στερεώματος όπως ο Γ. Ανδρεάτος, ο Γ. Αρσενίδης, ο Τ. Γκρους, ο Π. Θαλασσινός, ο Κ. Λειβαδάς, ο Μ. Λιδάκης και ο Χ. Νικολόπουλος, σε στίχους του Κ. Φασουλά και Η. Κατσούλη. Η τελευταία μου συνεργασία ήταν μια έκπληξη για μένα, με έναν πολύ μεγάλο και αξιόλογο συνθέτη, τον Μάριο Τόκα, ο οποίος επένδυσε μουσικά το δίσκο Άσπρο Μαντίλι,τους στίχους του οποίου έγραψε ο Κ. Φασουλάς. Πρόσφατα συνεργαστήκατε με τον Γιάννη Βόγλη, ο οποίος σκηνοθέτησε τον Καπετάν Μιχάλη που περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα.
- Μιλήστε μου λίγο γι’ αυτήν τη συνεργασία…
- Η συνεργασία μου με τον Γιάννη Βόγλη ξεκινάει το 1983 στο θεατρικό του Νίκου Καζαντζάκη Καπετάν Μιχάλης, σε σκηνοθεσία Χαραλάμπους, με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Βόγλη και άλλους διακεκριμένους ηθοποιούς της εποχής. Ο Γιάννης είναι πολύ καλός άνθρωπος και εξαιρετικός στη δουλειά του, κάτι που αποδεικνύεται και από την τωρινή παρουσία του στον καλλιτεχνικό χώρο. Το να συνεργαστώ μαζί του ήταν μια μοναδική εμπειρία, ξεκινώντας με πρεμιέρα στον Λυκαβηττό και στη συνέχεια με περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό (χωρίς μικροφωνικές εγκαταστάσεις). Η «συνταγή» πέτυχε και τον επόμενο χρόνο βρεθήκαμε πάλι μαζί στο έργο Ζορμπάς, με τους ίδιους συντελεστές και την ίδια επιτυχία. Φέτος ο Γιάννης Βόγλης σκηνοθέτησε τον Καπετάν Μιχάλη χρησιμοποιώντας ως μουσική επένδυση δικά μου τραγούδια αλλά και άλλων συναδέλφων
-.Μπορεί να σας ακούσει κανείς να παίζετε σε ένα γάμο, αλλά και σε μια μεγάλη συναυλία στο εξωτερικό. Πώς νιώθετε αντίστοιχα σε δύο τόσο διαφορετικές περιπτώσεις και ποιος είναι ο στόχος σας;
- Πρόκειται για δύο διαφορετικές παραστάσεις.Στις κοινωνικές εκδηλώσεις ο κόσμος έχει πρωτεύοντα ρόλο, παρασυρμένος από τα συναισθήματα ευφορίας και χαράς. Στις συναυλίες υπάρχει μια συγκεκριμένη ροή κι εκεί ο καλλιτέχνης προσπαθεί να παρασύρει το κοινό και να του μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα. Και στις δύο περιπτώσεις εισπράττω από τον κόσμο αυτό που με βοηθάει να συνεχίζω: την αγάπη και το σεβασμό του.
- Θα μου πείτε μια δική σας μαντινάδα; Τι εκφράζει για εσάς;
- «Πόσο αργούνε οι στιγμές
όταν κανείς προσμένει
και κάθε μια γλυκιά στιγμή
πόσο γοργά διαβαίνει».
Εκφράζει συναισθήματα όπως η νοσταλγία και η ελπίδα, που χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε.
- Τι είναι οι ανωγειανές κοντυλιές, τις οποίες καθιερώσατε; Πού βρίσκεται η μαγεία και πού η πρόκληση για εσάς στην κρητική μουσική;Οι ανωγειανές κοντυλιές είχαν καθιερωθεί από τον προπάππου μου στα γλέντια της εποχής,μέσα στα πλαίσια της κουλτούρας και της παράδοσης των Ανωγείων. Αυτές οι μνήμες με ακολουθούν και τώρα και η πρόκληση είναι να τις διατηρήσω και να τις μεταδώσω κι εγώ με τη σειρά μου στις γενιές που θα έρθουν, όπως ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί μου. Η μαγεία βρίσκεται στις πολλές και εναλλασσόμενες μουσικές φράσεις,όπου ο στίχος έρχεται να παίξει πολύ σημαντικό
ρόλο, με πληθώρα συναισθημάτων των εκφραστών, που μέσα από αυτά καταθέτουν τη χαρά,τη λύπη, τον ερωτισμό, το μίσος, την αγάπη.
- Tι ετοιμάζετε για τη νέα σεζόν; Δισκογραφικά και συναυλιακά…
- Δισκογραφικά παραμένω στην τελευταία μου συνεργασία με τον Μάριο Τόκα και τον Κώστα Φασουλά, που παρουσιάζεται στη μουσική σκηνή Δίπλα στο Ποτάμι, στην Αθήνα.
- Εξακολουθείτε να εμφανίζεστε στην ταβέρνα Ντελίνα στα Ανώγεια; Θα εμφανιστείτε φέτος το χειμώνα και σε κάποιο κέντρο της Αθήνας;
- Πλέον, έδρα μου είναι η Nτελίνα. Μετά από τόσα χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας στον καλλιτεχνικό αλλά και στον επιχειρηματικό χώρο ένιωσα την ανάγκη να επιστρέψω στις ρίζες μου, στη φύση και στα μέρη όπου μεγάλωσα. Κατά καιρούς εμφανίζομαι στο μαγαζί μου, εκτός από τις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις.
ΑΠΟ : http://web.anek.gr
ΕΜΦΑΝΙΣΗ : 4 - 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ - ΚΥΠΡΟ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ 4 - 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ ΤΑΒΕΡΝΑ "ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ". ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΝΗ (ένα χωριό περίπου 15-20 λεπτά έξω απο τη Λεμεσό) ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΕΙΝΑΙ : (00357) 25632100